oistros

Αναρωτιόμουν πάντα γιατί τα τραγούδια με τις Άννες είναι μελαγχολικά. Ακόμη κι εκείνο το πασίγνωστο και αγαπησιάρικο με την Αννούλα του χι...

Τον περίμενα στο αεροδρόμιο. Ήξερα μόνο ότι φοράει καφέ δερμάτινο μπουφάν και κρατάει ένα μεγάλο πράσινο ντοσιέ. Έτσι μου είπε στο τηλέφωνο...

 Ένα ρολόι άχρηστο στο κέντρο. Να μετρά παρουσίες κι απουσίες. Τραπέζι πρώτο: Ο Όμηρος με σκονισμένα σανδάλια. Να ξαποσταίνει ανάμεσα σ...

Kάποτε όλοι κάνουμε απολογισμούς. Στις παραμονές του Νέου έτους , στα γενέθλια. σε κάτι νύχτες με Πανσέληνο ή σε κάποιες στιγμές που ο ... ...

Είχα πάντα το παράπονο ότι δεν συμμετείχα σε καμία δημοσκόπηση. Δεν ζητήθηκε η γνώμη μου ουδέποτε από κείνες τις χαριτωμένες κοπελίτσες που ...

Μεγαλώνοντας χάνουμε το προνόμιο να .. αλλάζουμε γνώμη. Κι αν ακόμη συμβεί αυτό αρνούμαστε να το παραδεχτούμε. Θυμάμαι δύο μόνο φορές στα τε...

Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα τιμωρημένη ώρες και ώρες. Γλ...

Αν κάτι πρωτοζήλεψα στα χωριά της Κρήτης είναι οι παλιές, μεστές και πανέμορφες μαντινάδες που ακούς. Γερόντισσες μαυροντυμένες πιάνουν και ...

"Κατάγομαι από μία γη αλλιώτικη" μου 'λεγε και συνέχιζε ακάθεκτη να ξεσκονίζει και να τακτοποιεί. Ανύπαρκτες σκόνες κατά την ...

Θυμώνω σπάνια πια. Ή τουλάχιστον προσπαθώ φιλότιμα να το μετριάσω. Ίσως γιατί ανακαλώ νοερά τις ολέθριες συνέπειες του τελευταίου μου μεγάλο...