Κυριακή του Θωμά. Του άπιστου Θωμά.
Πως ξαφνικά οι προδότες και οι άπιστοι καθίστανται πιο συμπαθείς, πιο γήινοι και πιο ανθρώπινοι? Αναρωτιέμαι αν ειναι σημάδι των καιρών. Μιάς εποχής που την στενεύουν πια τα δόγματα των καθωσπρεπεισμών και σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται πιο ανεκτική.
Ο Θωμάς άνέκαθεν ασκούσε μιά γοητεία πάνω μου. Δύσπιστος ... υποψιασμένος ... έτοιμος να ψάξει τον τύπο των ήλων και ας τον κακοχαρακτηρίσουν. Στις μέρες μας το πιθανότερο ... θα ήταν αρχηγός των Τσετσένων αυτονομιστών .. το alter ego της Κανέλη ... μυστικοσύμβουλος του Λαζόπουλου ή το ακόμη πιο πιθανό: θα ήταν ένας από μας. Άπιστος .. δύσπιστος ... ολίγον μπουχτισμένος από hi teck θαύματα και κυρίως πρόθυμος να πεισθεί μόνο με αποδείξεις (αλλά καλά διασταυρωμένες).
Γράφω γιατί του το χρώσταγα του Θωμάκου .. μια καλή κουβέντα ... μια συγγνώμη γιατί το θρησκευτικό πρέπει τον έβαλε στα "μαύρα πρόβατα". Και .. εν τέλη ίσως μας έφτιαξε και μια γιορτή. Έτσι για να λέμε σήμερα "χρόνια πολλά" ο ένας στον άλλον.

Permalink για το "Ο Άπιστος , η Άπιστη .. τα Άπιστα"