"Δύο πραγματα ειναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία.
Αν και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος..."
Άλμπερτ Αϊνστάιν

Από τη θεία την Ελπινίκη δεν είχαμε νέα εδώ και χρόνια. Πήρε των αματιών της το 1965 (πριν γεννηθώ, δηλαδή) και έφυγε στο Αμέρικα. Δούλεψε σε ένα greek εστιατόριο στην αρχή και φλόμωσε στο πιάτο (που θα λεγε κι ο Βουτσάς) κι έπειτα τύλιξε έναν Αμερικάνο με πολλά dollars και λίγδωσε το αντεράκι της. Κατά το 1980, την κατέλαβε ο νόστος και τον πήρε παραμάσχαλα να του δείξει την πατρίδα της. Αριβάρησε σπίτι μας με ένα καπέλο απόλυτα .. αμερικάνικο (παράξενο τι "γράφει" στη μνήμη των ανθρώπων τελικά) και μιλούσε σαν την θεία από το Σικάγο, αλλά σε πιο σικάτη έκδοση της Βασιλειάδου. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου -που δεν τα πολυαντέχει τα .. ελληνοαμερικάνικα με αξάν- της είπε για να την πειράξει:
- Θυμάσαι βρε, που σε κοροϊδεύαμε φωνάζοντας συνέχεια "Ελπινίκη το καθίκι, χέστηκε το πιτσιρίκι";
Αλλαξοπίστησε η Ελπινίκη. Τούρκος έγινε:
- Οh no Bill, no ... Elpiniki any more. My name is ... Elpi. (πως ήταν τα αλήστου μνήμης LP -Long Player).
Το κατάπιε ο καημένος ο Bill αν και ούτε LP ούτε ... CD την φώναξε ποτέ. Άλλωστε, του χε κουβαλήσει κι ένα ωραίο παρδαλό πουκάμισο κι ως γνήσιος κρητίκαρος ένοιωθε βαθιά υποχρεωμένος για τον κόπο της. Το δικό μου δώρο ήταν πολύ καλύτερο βέβαια κι έτσι υπέκυψα ευχαρίστως στο .. δισκογραφικό της ονοματάκι: ένα μυστήριο παιχνίδι που ήταν τότε μόδα στο ... Αμέρικα αλλά στην Ελλάδα δεν έφτασε ποτέ. Δύο παράξενες κατασκευές, σαν φαναράκια με κενό στην πάνω τους πλευρά, ίσα για να χωράει ένα μπαλάκι του πίνγκ πόνγκ. Στη βάση είχαν ένα διακόπτη που εκτόξευε το μπαλάκι αυτόματα. Το παιχνίδι απαιτούσε δύο ... ηλίθιους, που ως συνήθως κυνηγούσαν το μπαλάκι. (οι έξυπνοι, μόνιμα, το κάνουν επί χρήμασι και τους λένε επαγγελματίες αθλητές).

Έμεινε η Ελπινίκη δύο μέρες στο σπίτι μας, άφησε φεύγοντας κι ένα κουτί πούρα από αυτά που κάπνιζε ο σύζυγός της, πήρε κι ένα τενεκέ λάδι από το χωριό και δεν την ξανάδαμε.
Μόνο κάτι κάρτες έστελνε που και που τα Χριστούγεννα με εκείνο το "είμαστε καλά και το αυτό επιθυμούμε και για σας". Έτσι προ πενταετίας πληροφορηθήκαμε ότι ο Αμερικάνος εγκατέλειψε τα εγκόσμια κι η Ελπινίκη ήτο πλέον μία πλούσια χήρα, με δύο εστιατόρια στο New York. Kαι έκτοτε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μέχρι χθες ...

- Αν βρεις ποιός μου στειλε γράμμα; ( ο πρόλογος της μητρός μου). Η θεία σου η Ελπινίκη από την Αμερική.
Στο βάθος του μυαλού μου όλες εκείνες οι παλιές ελληνικές ταινίες με τους συγγενείς από τον Νέο Κόσμο που πάνε ξαφνικά στον ... άλλο κόσμο και αφήνουν κάτι αναπάντεχες κληρονομιές είχαν γράψει υποθήκες κρυφών πόθων για την θεία Ελπινίκη, που όμως και κορακοζώητη ήταν και σκοπό να καβατζάρει τα εκατό και πλέον, είχε.
- Θέλει κάτι, λέει στο γράμμα της από σένα, συνέχισε ακάθεκτη η μάνα μου.
- Να την κληρονομήσω μήπως;
- Όχι .. να την ενημερώσεις για την φραπελιά. Και να της στείλεις, λέει, και ένα δέμα με φύλλα ελιάς και τη συνταγή.

Περιττό να σημειώσω ότι όλες τις προηγούμενες μέρες με τις "καλοσύνες" του καιρού η μισή Κρήτη εξέδραμε στο ύπαιθρο και μαδούσε τους ελαιώνες. Αλλά ότι θα φτανε η χάρη της φραπελιάς στο .. Αμέρικα δεν το είχα καν φανταστεί.
- Τι την θέλει ρε μάνα τη φραπελιά η τρελοαμερικάνα; Αρρώστησε και μας το κρύβει;
- Εμ, εδώ είναι το καλύτερο. Θέλει να την δοκιμάσει πρώτα κι αν είναι αποτελεσματική θα την κάνει αφέψημα στα εστιατόριά της.
Μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν γύρω μου, καθώς φανταζόμουν την πρόσφατη εθνική μας ξεφτίλα να κάνει εξαγωγή και ντεμπούτο μέσω Ελπινίκης στη γη του Χριστόφορου Κολόμβου. Κάθισα κι έγραψα ένα περιποιημένο γραμματάκι πάραυτα μπας και μεταπείσω το .. επιχειρηματικό δαιμόνιο της Έλπη.
Μεταξύ άλλων της εξήγησα ότι άκουσε στα .. δορυφορικά κανάλια το πρώτο σκέλος της υπόθεσης αλλά αγνοεί μάλλον το νεώτερο: τις μηνύσεις των ογκολόγων και τις δηλητηριάσεις που υπέστησαν οι εύπιστοι. Βέβαια της απέκρυψα ότι ο φίλος μου ο Γ.Μ. στη Glaxo δυσκολεύεται να εξηγήσει στα πολυεθνικά του αφεντικά τι "παίζει" ξαφνικά με τις πωλήσεις φαρμάκων και τι σόι ανόητοι είναι αυτοί που καταπολεμούν τον καρκίνο με .. φραπελιές. Της απέκρυψα επίσης ότι υπάρχουν "αποχρώσεις αλήθειας" στην υπόθεση, μόνο που δεν είναι αυτές που η Ελπινίκη θα ήθελε να ακούσει. Για παράδειγμα, στη Μυτιλήνη υπάρχει μία "αθόρυβη" επιχείρηση που χρόνια τώρα εξάγει φύλλα ελιάς στις Ευρωπαϊκές φαρμακοβιομηχανίες. Με κατάλληλη επεξεργασία χρησιμοποιούνται άλλωστε και ως ενισχυτικά στην βιομηχανία τροφίμων. Αλλά σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΟΥΝ ΟΓΚΟΥΣ.
Και πάνω που τελείωνα το ευγενικά θυμωμένο μου γραμματάκι η Ελπινίκη με πήρε τηλέφωνο.
- Ι took your number from your mother, ξεφώνιζε ώσπου να συνέλθω από την έκπληξη.
Βάλθηκα να της εξηγώ όσα έγραφα και στο γράμμα περί φραπελιάς. Και αφού βεβαιώθηκα ότι τα κατάλαβε απόλυτα μου είπε:

- But .. you see ... here is America. Καταλαβαίνεις... Στείλε, my dear, το δέμα και τη συνταγή.

Όχι ρε θειά. Δεν στο στέλνω. Είπαμε "φονιάδες των λαών" αλλά όχι να πάτε κι από .. φραπελιά. Μη χαιρετήσω και την Τατιάνα και την ΝΕΤ μαζί ...

Permalink για το "Πιάσε μία .. Φραπελιά και σβέλτα, my dear"