"Όσο πιο πολύ μιλώ, τόσο χάνω την ικανότητα να ακούω".

Η συντροφιά μας ήταν μεγάλη. Φωνακλάδες όλοι μας και άνθρωποι της άποψης.
Βαλθήκαμε να διαφωνούμε. Για τις πρεσβείες, για τις ρουκέτες ... για τα τρέχοντα. Εκείνος αντίθετα, καθόταν ατάραχος στη γωνιά του και μας παρακολουθούσε.
- Εσύ, Καπετάνιε, δεν μιλάς? του είπε κάποιος.
- Όσο πιο πολύ μιλώ, τόσο χάνω την ικανότητα να ακούω. Και ρήτορες γεμίσαμε. Οι ακροατές μας λείπουν.

---------------------------------------------------------------------------
Το σκηνικό μοιάζει ασύνδετο αλλά με έβαλε σε σκέψεις. Δίκιο βουνό ο Καπετάνιος.
Όλοι μιλούν πια, γοητευμένοι από τον ήχο της φωνής τους. Και καθώς εθιζόμαστε στο .. τρυπάκι της ρητορείας, είναι φορές που η φωνή παράγει μεταλλικούς θορύβους, πέφτοντας σε άδειους τενεκέδες σαν νόμισμα, που δεν εξαργυρώθηκε.

Εδώ, ας σταθώ, που λέει κι ο ποιητής. Κι ας κάνω την αυτοκριτική μου.
Πάει καιρός, που μιλώ .. για να μιλώ. Ή γράφω .. για να γράψω. Χάνοντας σταδιακά την ικανότητα να ακούω και κυρίως να διαβάζω. Θα αλλάξουν όμως τα πράγματα.

Τα μπλοκάκια μας μπορεί ως τώρα να χρησιμεύουν για προσωπική εκτόνωση,
αποτύπωση εμπειριών και απόψεων ή ανέξοδη "ψυχοθεραπεία" αλλά ό,τι μας
κρατά "ερωτικά" δεμένους μαζί τους είναι το αμφίδρομο της επικοινωνίας: η
διαδραστικότητα. Εκείνο το "μιλάτε, σας ακούμε". (πετυχημένο αν και το .. παράκαναν)

Σκεφτόμουν ότι η επικοινωνία μας περιορίζεται στα σχόλια των πόστ. Λέω λοιπόν, να την ξαναμοιράσουμε την .. τράπουλα. Η ιδέα μου ήρθε μεταξύ σοβαρού και αστείου, καθώς πρόσφατα διαπίστωνα ότι μερικά από τα μπλοκ, που διάβαζα και εκτιμούσα, έβαλαν λουκέτο. Μιλώντας με έναν εκ των κατόχων τους, είπα χαριτολογώντας "να
σε κάνω guest star στο δικό μου?" Και μετά το καλοσκέφτηκα και η ιδέα κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος.

Ναι, κουράστηκα να μιλάω και θέλω να ακούσω. Κουράστηκα να γράφω και θέλω να διαβάσω.
Γιατί όχι αλλού και ... εδώ? Γιατί όχι κι εδώ? απαντάω. Γιατί θα πρέπει να γράφουμε μόνο οι ίδιοι στις σελίδες μας και να μην τις παραχωρούμε για να γράψουν κι άλλοι? Γιατί να τους έχουμε μόνο στα "λίνκς" μας κι όχι και στα ... "πόστς" μας?
Φυσικά δεν ανακάλυψα την .. Αμερική. Το σκέφτηκαν και το 'καναν κι άλλοι. Απλά βλέπω ξαφνικά πόσο χρήσιμο είναι. Μία "Ιερά Οδός" για να κρατήσουμε μαζεμένα τα δικά μας αξιόλογα και πολύτιμα. Η κρίση μου, βέβαια, θα είναι υποκειμενική. Έχω μία λίστα μπλόκερς στο μυαλό μου, που θα θελα πολύ να φιλοξενήσω κείμενά τους. Εμπιστευθείτε με ή φροντίστε να την .. μεγαλώσετε. :)

Κάτι σαν το Φιλοξενείο του Μισέλ Φάις? Ε ναι. Μόνο που εδώ τα πράγματα θα είναι πιο χαλαρά και τα "δωμάτια" δεν θα μισθώνονται με τον ... μήνα.
Τα κείμενα δεν θα έχουν περιορισμούς λέξεων, ούτε προθεσμίες παράδοσης. Μήτε και θεματικές ενότητες. Ελευθέρας βοσκής και .. ατάκτως ερρημένα.
Την κοσμιότητα, ωστόσο, σκοπεύω να την διαφυλάξω. Ελπίζω ειλικρινά στην
συνεργασία όλων σας και θα χαρώ να δω το νέο .. πείραμα να πετυχαίνει.



* Επικοινωνία για τα περαιτέρω στο e mail: o_istros@yahoo.gr
Και .. λίαν συντόμως θα έχετε νέα μου. :)

Permalink για το "Παραχωρούνται ... δωμάτια με θέα!"