Δεν έχω ιδέα αν υπάρχει μετεμψύχωση! Πάντως αν .. λέω αν υπάρχει, τότε στην επόμενη ζωή μου θέλω να γεννηθώ Τούρκος. Και θέλω να εξηγηθώ: Βαρέθηκα να παρακολουθώ τις τηλεπροσωπικότητες να εκθειάζουν την πολιτική ωριμότητα της εξωτερικής μας πολιτικής και την ορθότητα των "σκυφτούλικων" χειρισμών μας έναντι της γείτονος.
Βαρέθηκα επίσης να είμαι καταδικασμένη να ανήκω στο έθνος των ψύχραιμων και των ορθώς σκεπτόμενων. Δε μου ταιριάζει, βρε αδερφέ.
Γι' αυτό στην επόμενη ζωή μου, θέλω να σας χαρίσω τις σωφροσύνες και την μεγάλη ιστορική κληρονομιά και να γίνω ένας μάγκας Τούρκος πιλότος, που τσαμπουκαλεύεται και τραβάει όπλο στους Έλληνες ακόμη κι όταν απλά θέλουν να τον σώσουν.
Ή μπορεί να γίνω ένας Τούρκος δημοσιογράφος-πράκτορας, που γουστάρει και κατεβάζει την ελληνική σημαία από τα Ίμια (θα τα λέω κι εγώ Καρντάκ τότε).
Μπορεί επίσης να γίνω ο επόμενος Τούρκος Υπουργός, που θα αποφασίσει την κατεδάφιση της Αγίας Σοφίας, ως βέβηλο μνημείο των "αλλόθρησκων" (τότε θα λέω όπως καταλαβαίνετε Μωάμεθ και ξερό ψωμί).
Μπορεί -αν φτάσω ψηλότερα στην Ιεραρχία- να είμαι ο επόμενος κουμπάρος σας Πρωθυπουργός της Τουρκίας, που θα αποκεφαλίσει (προς παραδειγματισμό) τον Οικουμενικό Πατριάρχη και μετά θα ρθεί να πιεί κι ένα κρασάκι ως μακαρία με τον Έλληνα ομόλογό του.
Αν πάλι η καριέρα μου δεν πάει και τόσο καλά, μπορεί απλώς να καταλήξω ένας ακόμη γκρίζος λύκος, που θα πυροβολήσει στο ψαχνό τον επόμενο Τάσο Ισαάκ ή τον επόμενο Σολωμό Σολωμού.
Πάντως ότι κι αν γίνω ... θα έχω επιλέξει το σωστό. Η ιστορία αποδεικνύει δύο πράγματα: Η ψύχραιμη ελληνική πολιτική (στα δικά μου μάτια με ελαφρώς ενδοτικές αποχρώσεις) εφευρέθηκε ως αντίβαρο στον ασίγαστο τουρκικό τσαμπουκά. Και εγώ δεν έχω πρόθεση να το κρύψω, γουστάρω να 'μαι με τους τσαμπουκάδες. Το δεύτερο δίδαγμα λέει κάτι ακόμη σπουδαιότερο: καλύτερη η μάνα του φονιά από τη μάνα του σκοτωμένου. Και στη δική μου μάνα τα μαύρα δεν πάνε.
Ξέρω ότι γενικεύω, ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι παράλογη και σχεδόν επικίνδυνη ... αλλά ειλικρινά μπούχτισα να παρακολουθώ το απόλυτο θέατρο παραλόγου της πολιτικής μας και να χαμογελώ αυτάρεσκα σαν ηλίθια επειδή υποτίθεται είμαστε σώφρονες και αποφεύγουμε τα θερμά επεισόδια.
Αν ήμουν στη θέση της Ντόρας σήμερα θα τον έδενα με αλυσίδες αυτόν τον θερμοκέφαλο πιτσιρίκο, που με κοιτάζει από το γυαλί με το ύφος του Πάσσαρη (λες και όπου να 'ναι θα με φτύσει κιόλας). Και θα του εξηγούσα .. ακριβώς που πρέπει να βάλει το όπλο του.
Αλλά είστε τυχεροί γιατί δεν είμαι στη θέση της Ντόρας και έτσι θα δείτε κι απόψε ειδήσεις βολεμένοι στην ασφάλεια του καναπέ σας.
Όμως που και που -αφού έτσι κι αλλιώς εδώ εκτονώνομαι- θα ξυπνάει ο "Τούρκος" και μένα μέσα μου γιατί κατά πως φαίνεται οι πολιτικοί μας θα μας πείσουν ότι ο Έλληνας ούτε τσαμπουκά έχει πιά, ούτε εγωισμό.

Permalink για το "Στην επόμενη ζωή μου θέλω να γεννηθώ Τούρκος"