Ρουφάω "ατάκες" τελευταία σαν σφουγγάρι. Φταίει το καλοκαίρι, σκέφτομαι. Κάνει τα μυαλά των ανθρώπων πιο .. ευήλια. Να δεις που με λίγη καλή προσπάθεια, τώρα που τελείωσε το Euro θα βλέπουμε όλοι λιγότερη τηλεόραση και θα ανασαίνουν "αλλιώς" οι σκέψεις μας.

Σταχυολογώ τις ατάκες μίας και μόνης μέρας, που έφτασε ήδη να φτιάξει το μήνα μου.

- Ήρωας σε ταινία εποχής που πρόβαλλε η ΝΕΤ, όταν του προξενεύουν κάποια καθ' όλα αδιάφορη αντιδρά και η προξενήτρα του αντιτείνει: Σκέψου μόνο πως στον τόπο της καλλιεργούν τριαντάφυλλα.

- Φίλος που χώρισε πρόσφατα και πασχίζει να μου μεταφέρει το πως αισθάνεται: Σχεδίαζα χρόνια με βάση το "εμείς" και ξαφνικά νοιώθω μετέωρος στο "εγώ".

- Ο αγαπημένος μου Θείος απ' τα Παρίσια: Σκέφτηκες ποτέ γιατί οι "πολιτισμένοι" βόρειοι 
δουλεύουν και οι "απολίτιστοι" νότιοι κάααααθονται;

- Συνάδερφος που προσπαθεί να δικαιολογήσει στην ομήγυρη τις ώρες που ξοδεύει στο facebook: Είναι ο "παιδότοπος" των μεγάλων κι εγώ έχω ανάγκη από παιχνίδι.

- Εθελοντής που προσφέρθηκε να μου αλλάξει το πρωί το ξεφουσκωμένο μου λάστιχο: Στην εποχή μας είναι προνόμιο να γεννιέσαι γυναίκα. 

- Νεοαποκτηθείς αγαπημένος μου θυμόσοφος: Σκέψου την ετυμολογία της λέξης "αλήθεια". Στερητικό Α και λήθη. Κάτι δηλαδή, που υπήρχε μέσα μας πάντα, αλλά μας παίρνει χρόνο να το θυμηθούμε ή να το ανακαλύψουμε.

Κέρασμα στον νεοφερμένο Ιούλη το "Πάντα κάτι μένει" του Μάνου Ελευθερίου.

Permalink για το "Τροφή για σκέψεις ..."