Tabs: Blog | About Me |

Κυριακή, Νοεμβρίου 23

«Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται …»



Όταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αντίκρισε για πρώτη φορά αυτή την φωτογραφία, δημοσιευμένη ανάμεσα στις 5 κορυφαίες στιγμές του φωτορεπορτάζ, την θεώρησε απλά υπερτιμημένη: Ένας ξερακιανός τύπος, αλλοτινών καιρών, που κάπνιζε ανέμελα το τσιγάρο του.
Τότε δεν φανταζόταν καν πως το όνομα αυτού του ανθρώπου θα κοσμούσε το εξώφυλλο της νέας δισκογραφικής του δουλειάς. Εξίσου ανυποψίαστοι προσήλθαν στην αρχή της εβδομάδας και πολλοί Ηρακλειώτες, που θέλησαν να παρακολουθήσουν την κοινή εμφάνιση του Διονύση Σαββόπουλου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Κηποθέατρο «Νίκος Καζαντζάκης». Ο τίτλος του CD τους, που κυκλοφόρησε στις αρχές του μήνα, είναι «Ο Σαμάνος» και μοιάζει αρχικά να παραπέμπει στον γητευτή εκείνων των παράδοξων δοξασιών, που ελπίζουν ακόμη στα μάγια και στα θαύματα.
Αλλά αν πράγματι είναι έτσι, τότε ποιος είναι ο Φορτίνο Σαμάνο; Είναι ο άνθρωπος της φωτογραφίας και συνάμα ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα «αφηγηματικά» τραγούδια, που περιέχει το νέο μουσικό τους πόνημα.
Ο βραζιλιάνος φωτογράφος Σαλγκάδο έβαλε χρόνια πριν τη λεζάντα στη φωτογραφία, γράφοντας: «Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο πριν από την εκτέλεσή του. Βλέπουμε, σημείωνε ο Σαλγκάδο, έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο». Ο εικονιζόμενος είναι ο Μεξικανός υπολοχαγός του Ζαπάτα, που εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, χαμογελώντας άφοβα στο φακό του Agustin Victor-Casasola. Στάση τόσο παράδοξα γενναία για έναν άνθρωπο, που έχει απέναντι του τον εκτελεστή του !!!
Οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού (εδώ το κατεβάζουμε, είπαμε) που σκάρωσε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μοιάζουν με σύντομο θεατρικό σκετσάκι σε τρεις πράξεις και με τρεις διαφορετικούς αφηγητές: τον ίδιο τον Σαμάνο, τον εκτελεστή και .. το τσιγάρο του.

Ο Φορτίνο Σαμάνο
καπνίζει και σκέφτεται:
Είμαι ό,τι δεν έζησα,
είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων
γυναικών το κορμί.
«Όταν διάβασα τη λεζάντα της φωτογραφίας, λέει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ανατρίχιασα. Η στάση του Φορτίνο Σαμάνο δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Ίσως γι’ αυτό με συγκίνησε. Οι τωρινοί άνθρωποι, με τη συμβολή της τηλεόρασης, έχουμε υποστεί δύο σημαντικές ήττες: Από τη μια, έχουμε εθιστεί στον πόνο και στον θάνατο των άλλων –μέχρι και ζωντανή αναμετάδοση πολέμων έχουμε παρακολουθήσει– και από την άλλη, ακριβώς επειδή νομίζουμε ότι είμαστε πάντα στη θέση του θεατή, όταν χτυπήσει την πόρτα μας κάποια συμφορά ή ο ίδιος ο θάνατος ξαφνιαζόμαστε και τρομάζουμε».

Ο στρατιώτης με τ' όπλο
σημαδεύει και σκέφτεται:
Με μια κίνηση απλή
θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει.
Είμ' ένας μικρός θεός,
είμ' ένα στοιχειό.

Στο τραγούδι οι φωνές των δύο τραγουδοποιών συναντιώνται για να φτιάξουν μία μουσική μυσταγωγία. Η γενικότερη όμως έκπληξη αυτής της δουλειάς δεν είναι πως οι δύο τους απλά επέλεξαν να ανέβουν στη σκηνή μαζί. Είναι –μάλλον- πως ο Διονύσης Σαββόπουλος για πρώτη φορά επέλεξε το ρόλο του βασικού ερμηνευτή στο δίσκο ενός άλλου δημιουργού. Η φωνή του έντυσε τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου τόσο ταιριαστά, που δύσκολα αναγνωρίζεις πια ποιό ανήκει σε ποιόν. Αλλά ο «Σαμάνος» ανήκει και στους δύο αναμφίβολα. Κι η αφήγηση του τσιγάρου του στο τρίτο μέρος του τραγουδιού είναι ακόμη πιο καταλυτική:

Το τελευταίο τσιγάρο
κι εκείνο σκέφτεται:
Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ
σε παιδιά που ξεφαντώνουν
Ο καιρός θα χάνεται
ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει "λιμπερτά".
Κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του
σαν τσιγάρο ξανά.
Πόσο γοητευτικό μοιάζει να αφηγούνται τα τραγούδια ξεχασμένες ή μισοκρυμμένες ιστορίες!!! Τόσο ο Σαββόπουλος, όσο κι ο Παπακωνσταντίνου έχουν δίκαια «κατηγορηθεί» για αποτύπωση της εποχής στις ρύμες και τις μουσικές τους. Στη σκηνή μαζί φτιάχνουν ένα «τοπίο μαγικό». Άλλοτε με ένταση κι άλλοτε ψιθυριστά, σου θυμίζουν πως είναι κι οι δύο άνθρωποι που «ήρθαν από μακριά» κι αυτό το εισπράττεις κάθε φορά που σου κουβαλούν τα τραγούδια τους. Ιδιαίτερα ο Διονύσης Σαββόπουλος, που εξακολουθεί να είναι από τις πιο δυσερμήνευτες και παθιασμένες σχέσεις, που ανέπτυξε η σύγχρονη Ελλάδα με τους τραγουδοποιούς της. Ίσως επειδή υπήρξε για καιρό το τελευταίο καταφύγιο ενός ασυμβίβαστου ρομαντισμού, που οι περισσότεροι περιφέραμε εν κρυπτώ.

Ετικέτες

buzz it!


Permalink για το "«Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται …»"

23 Comments:

Blogger Pan said...

Καλησπέρα Οίστρε.

Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη αιτία και αφορμή να βρεθούμε.

Ευχαριστώ πολύ για την "ανάλυση"

2:49 μ.μ.  
Blogger athanasia said...

Κοιτάζει τη ζωή πίσω και χαμογελά? Κοιτάζει εμπρός και χαμογελά με την αυτοπεποίθηση της αποδοχής του τέλους? Και τα δυο? 'Ετσι κι αλλιώς, μακάρι έτσι κι εμείς, όταν χτυπήσει και για εμάς η πόρτα.

6:17 μ.μ.  
Blogger Άγγελος Παναγιωτάκης said...

πραγματικά liberta!
πραγματικά ταιριάζουν στα τραγούδια!
Ά ρε Σαββόπουλε ... και πάνω που με είχες χάσει!

1:16 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Θα ξανάρθουμε. Και η γη θα τρέμει...

9:42 μ.μ.  
Blogger Rodia said...

Φοβερή φωτο. Δεν είχα ξαναδεί εικόνα του υπολοχαγού του Ζαπάτα. Η παρουσίαση εκπληκτική. Μπράβο σου!:)

4:31 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

«Ηρεμήστε, αγαπητές κι αγαπητοί. Πρώτον, ελάχιστοι σας διαβάζουν: ένα μικρό υποσύνολο όσων μιλάν ελληνικά. Τι να λέμε, δηλαδή. Επίσης, όσον αφορά το ταλέντο, την ευφυία, τη σπάνια καλλιέργειά σας και τα συγκλονιστικά βιώματά σας, ε, εντάξει. Δεν είναι τόσο πελώρια, παγκόσμια και πανίσχυρα όσο νομίζετε: συνεχίστε να γράφετε αλλά μην τρελαίνεστε να αξιολογείτε τους άλλους.»

Το πέτυχα σ’ ένα μπλογκ (να δεις πώς το λένε…) και μου άρεσε. Αποδίδει με ακρίβεια την ιδεοληψία των μπλόγκερς.
Διαδόστε το όσο μπορείτε.


οδοιπόρος

1:37 μ.μ.  
Blogger oistros said...

Dear Οδοιπόρε
σε λάθος παράγκα το φέρατε το τσιτάτο. Εδώ δεν πολυπαίρνουμε εαυτούς και αλλήλους στα σοβαρά. Μας είπαν πως κάνει κακό στο συκώτι :-)
Ευχαρίστως θα το διέδιδα αλλά το τσαρδί είναι μικρής εμβέλειας .. -όπως εύστοχα παρατηρεί ο σχολιαστής σας- και το χει συνειδητοποιήσει μία χαρά. Θα το αφήσω λοιπόν εδώ αλλά μην ελπίζετε να το δουν πολλοί :-)
Να το πάτε και στον Πιτσιρίκο μήπως?

1:52 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Όντως, αυτό με τα συκώτια αληθεύει. Ιδίως όταν αλληλοπρήζονται εκατέρωθεν…
Παρ’όλ’ αυτά πιστεύω ότι το «τσιτάτο» αποτελεί μια χρήσιμη συμβουλή.

Στον Πιτσιρίκο να το πάτε εσείς. Να δω πώς, τη στιγμή που δεν επιτρέπει σχόλια.

οδοιπόρος

12:01 μ.μ.  
Blogger Stepas said...

Όμορφη παρουσίαση του τραγουδιού και της συνεργασίας Σαββόπουλου-Παπακωνσταντίνου.

Την καλησπερα μου.

9:26 μ.μ.  
Blogger vangelakas said...

Σ'αρέσει ο Παπακωνσταντίνου;

8:26 μ.μ.  
Blogger oistros said...

Ο Πιτσιρίκος, φίλτατε, είναι πανταχού παρών. Ένα πράγμα αλλόκοτο, σαν τη θεία πρόνοια.
Και μην κοιτάτε που κάνω την σεμνή και δεν το λέω αλλά έχω κι εγώ τα κονέ μου. Γνωρίζω προσωπικά την ανηψιά της καθαρίστριας του Χωμενίδη, την οποία καθαρίστρια έχει δημοσίως παραδεχτεί πως γνωρίζει κι ο Πιτσιρίκος. (Για τον αν την γνωρίζει κι ο Χωμενίδηw, οι απόψεις διίστανται). Κατόπιν τούτου, οπως καταλαβαίνετε, θα κάνω κουμάντο :-)

Βαγγέλακα
δεν ξέρω, δεν απαντώ. Ξέρω δηλαδη, αλλά άστο γιατί κάνει ζέστη :-)

Λοιποί συγγενείς της καλύβης
τα σέβη μου και πιάστε τις παραλίες πριν αρχίσουν τα μελτέμια :)

5:35 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται: "Κοιτα ρε γαμωτο, τοσες χιλιαδες ανθρωποι θα δουν την τελευταια μου αυτη φωτογραφια, θα με λατρεψουν, θα μου γραψουν τραγουδια, θα γινω συμβολο, φρεσκα δροσερα κοριτσια θα λιωνουν για παρτη μου - και εγω θα λειπω...... Τι ειρωνια!"

Υπεροχα ποιητικο το ποστ, υπεροχη η φωτογραφια (με βαση την οποια μπορουν να γραφουν φοβερες μυθοπλασιες.......), υπεροχος και ο Σαββοπουλος που επιβεβαιωνει, δεκαετιες τωρα, οτι ενας μικρος ανθρωπος μπορει να ειναι τεραστιος δημιουργος.

1:57 μ.μ.  
Blogger ellinida said...

"Είμαι ότι δεν έζησα"
Τσςςς μεγάλη κουβέντα αυτή φιλενάς.
φιλιά

4:48 μ.μ.  
Blogger oistros said...

Γιάννη
μου 'μαθε χρόνια πριν να ξεχωρίζω τον άνθρωπο από το έργο του. Λάθος που κάνουμε κατά συρροή οι περισσότεροι :-)

Γρεκοπούλα
κι η άλλη επίσης: "Είμαι ένας μικρός Θεός". Σκέψου πόσοι την αναμασάνε στα όνειρά τους.
Αυτεπίστρεφα τα φιλιά :-)

9:20 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Με τί όρεξη οι καλιτέχνες εξιδανικεύουν και πουλάνε τη πραμάτεια τους είν' εκπληκτικό.
Δύδκολο να μιλήσουν για το φόβο στο παραμικρό του διπλανού-εαυτού.
"Στα σοβαρά ή όχι το ίδιο κάνει".
'στο ύψος του Σαμάνου δε στέκω'

11:39 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αμάν πια μ' αυτόν τον Φορτίνο, τί θα γίνει, θα διαβάσουμε τίποτε άλλο;

6:29 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Υπάρχει μήπως στη μπλογκόσφαιρα άλλος "οίστρος" εκτός από σένα;
Με το ψευδώνυμο oistros;...

8:34 μ.μ.  
Blogger Χρήστος Αθανάσουλας said...

Πρώτη φορά ξαναπερνώ (μετά...facebook...)από το χώρο σου...
Συνέχισε... όλα τα κάνες όμορφα

2:08 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Aγαπητή φίλη,κάνοντας μια βόλτα στο "σπιτικό σου", είδα με χαρά,ότι υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησία,χιούμορ, και μυαλό.Συνέχισε αυτό που κάνεις.

ΥΓ Και κανένας πιτσιρικός δεν σε φτάνει.

1:46 π.μ.  
Blogger giorgos_st said...

Με την άδεια σου αυτή την ανάρτηση για το Φορτίνο Σαμάνο την κάνω λιγκ στο blog μου, ευχαριστώ.

8:42 μ.μ.  
Blogger Unknown said...

σε θυμήθηκα προχθές, που απόλαυσα τη συναυλία τους σε ένα υπαίθριο κηποθέατρο στη Χίο.
Πρόβαλε σαν η τελευταία συναυλία του καλοκαιριού και η παρέα μαζεύτηκε εκτάκτως για να μη χάσει το τελευταίο δρώμενο ...
Κι ήταν πράγματι Παράσταση κι όχι συναυλία, με το Διονύση ανανεωμένο, το Θανάση , όπως πάντα σεμνό και μετρημένο και το σύνολο να δένει αρμονικά καλώντας πέρα από την τέρψη και σε ...σκέψη (εκεί ήρθε η δική σου συμβολή, που σε άσχετο χρόνο είχες ήδη εμβαθύνει στην ανάλυση της συγκεκριμένης δουλειάς κι ας είχε η λήθη σκεπάσει τα πάντα, πριν τα σηκώσει η φωνή του Νιόνιου).
Καλό Χειμώνα πλέον (κι ας είναι ο καιρός ακόμα καλοκαιρινός -για τη διάθεση δεν ξέρω ακόμα-)

Νικόλαος

1:41 π.μ.  
Blogger Άβατον said...

Όμορφο Post...

12:45 π.μ.  
Blogger aeipote said...

Εξαιρετικό κείμενο. Εύγε!

Καλό Απόγευμα.

12:43 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home