Σωτήριο έτος 1989. Ταλαίπωρος ρεπόρτερ πασχίζει να μεταδώσει ανταπόκριση για ένα 
αναπτυξιακό συνέδριο που γίνεται στον τόπο του. Αποδέκτης η κρατική ραδιοφωνία. Η είδηση πάνω κάτω λέει ότι "στις εργασίες το παρόν θα δώσουν 8 Υπουργοί, 2 αρχηγοί αξιωματικής 
αντιπολίτευσης, πρυτάνεις Πανεπιστημίων, προσωπικότητες των γραμμάτων και των Τεχνών και
επιστήμονες από το ντόπιο δυναμικό των υπηρεσιών και των ερευνητικών ιδρυμάτων". Το κείμενο στέλνεται με φαξ πριν εκφωνηθεί. Κι επιστρέφει .. αγνώριστο. Ένα κόκκινο στυλό έχει αφήσει "αλώβητους" μόνο τους Υπουργούς. Οι υπόλοιποι "κόβονται" λόγω .. πολιτικών φρονημάτων. Ένας "αγανακτισμένος" αρχισυντάκτης της ΕΡΑ ουρλιάζει στα τηλέφωνα πως "δεν μας πληρώνει η κυβέρνηση για να προβάλουμε ... την αντιπολίτευση".

Όσοι συνεργάστηκαν σε χαλεπούς καιρούς με την κρατική ραδιοτηλεόραση ξέρουν τι θα πει να ζεις και να εργάζεσαι με τον φόβο ενός ... κόκκινου κονδυλοφόρου. Οι περισσότεροι βέβαια, 
νομίζουν πως τέτοια πράγματα δεν συνέβαιναν και δεν συμβαίνουν ουδόλως στις μέρες μας. 
Έτσι η πρόσφατη υπόθεση Κούλογλου στους αδαείς μοιάζει με μία ακόμη απλή διακοπή συνεργασίας ενός -ομολογουμένως- καλού δημοσιογράφου με την κρατική μας τηλεόραση. Δεν είναι όμως. Στην πραγματικότητα είναι μία αυταρχική πράξη λογοκρισίας και παρεμπόδισης της Ελευθεροτυπίας. Ο Στέλιος Κούλογλου -που τα τελευταία χρόνια μας χαρίζει μερικές από τις ποιοτικότερες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης- 
παύθηκε εν μία νυκτί, επειδή σκόπευε να προβάλλει μία έρευνα με θέμα τις ζωές των 
ανθρώπων που ζουν με 700 ευρώ το μήνα. 
Η ιδέα -υποθέτω- πως ξεκίνησε από το βιβλίο (και συνάμα την πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει) και κάνει θραύση σε όλη την Ευρώπη. Ο τίτλος του είναι η "γενιά των 1000 ευρώ". Το γραψαν δύο Ιταλοί νεαροί, που αγωνίζονται με μισθούς πείνας και .. δημιουργική οικονομία να επιβιώσουν και να συντηρήσουν χαμόγελο και όνειρα.
Στην Ελλάδα οι μισθοί των νέων ανθρώπων (βασικοί) δεν ξεπερνούν τα 700 ευρώ. Ο Στέλιος Κούλογλου λοιπόν, σκέφτηκε να παρακολουθήσει από κοντά για ένα μήνα τις ζωές πέντε νέων ανθρώπων, που επιβιώνουν με ψίχουλα και να δείξει το αποτέλεσμα στο "ρεπορτάζ χωρίς σύνορα". Η διοίκηση της ΕΡΤ θεώρησε ότι το θέμα θα πλήξει το image της Κυβέρνησης 
και παρενέβη για να σταματήσει την δημοσιογραφική έρευνα. Στη δε επιμονή του Κούλογλου 
απάντησε  με τις "συνήθεις πρακτικές" άλλων εποχών: διέκοψε τη συνεργασία μαζί του.
"Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας αναφέρεται το περιεχόμενο των
εκπομπών μου και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της
έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση
μου ζήτησε να την ματαιώσω" αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο δημοσιογράφος.
Στον ευάερο τόπο του διαδικτύου φτιάχτηκε ένα λινκ που συλλέγει υπογραφές υποστήριξης, παρ' ότι -κατά την ταπεινή μου γνώμη- ο Στέλιος είναι απ΄τους δημοσιογράφους, που δεν κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι. (http://www.petitiononline.com/RWF1/petition.html)

Εν τούτοις, η υπόθεσή του αποδεικνύει ότι πέρα από την γενική αντίληψη για τους .. 
"αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους" ή τους χλιδάτους που πηγαινοφέρνουν εκατομμύρια 
στις Ελβετικές τράπεζες, υπάρχουν και μερικοί που πασχίζουν για την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας.

Permalink για το "Μου σερβίρετε .. λιγότερη λογοκρισία, παρακαλώ"