;
Προσευχή ...
Συγχώρα με Κύριε, που δεν έμαθα πως ξεκινούν οι προσευχές.
Πορεύομαι συχνά χωρίς εξάρτηση από τέτοια βιώματα.
Συγχώρα με, που δεν προστρέχω σε γιορτές και Αργίες στους ναούς.
Οι αναζητήσεις μου και τα τρέχοντα, τους κάνουν να φαντάζουν αφιλόξενοι στα μάτια μου.
Συγχώρα με, που δεν δείχνω πια καρτερία και καλοσύνη στους άλλους όσο συχνά θα θελα.
Η στενομυαλιά, η κακία και ο φόβος εξαπλώνονται ραγδαία γύρω μου. Ενίοτε και εντός μου.
Συγχώρα με, που αμφιβάλλω για το μέλλον.
Μοιάζει αναλόγως ανακυκλούμενο με το παρελθόν και το παρόν.
Συγχώρα με, που δεν μαθαίνω πια από τα λάθη μου.
Εξακολουθώ να αγνοώ την αφορμή που έδωσα, βιώνω και θυμάμαι μόνο την τιμωρία.
Συγχώρα με, που έχασα τον δρόμο της αλήθειας.
Μπερδεύομαι καθημερινά στις πλείστες όσες επιλογές μου προσφέρονται.
Συγχώρα με, που ξεχνώ το "άνω θρώσκω", έρποντας στην καθημερινότητά μου.
Παρηγοριέμαι μάταια με τις μικρότητες που επιδεικνύουν και οι λοιποί συνάνθρωποι.
Συγχώρα με, γιατί εγώ δυσκολεύομαι πια να με συγχωρήσω.
Και Σε παρακαλώ, θύμισέ μου: Τι ακριβώς κάνω εδώ?
Ετικέτες Μα-ΐστρος
Permalink για το "Προσευχή ..."
9 Comments:
"Και Σε παρακαλώ, θύμισέ μου: Τι ακριβώς κάνω εδώ?" τί άλλο να πώ εγώ; Τα είπες όλα με αυτή τη πρόταση!!!
Όλα? Μόνο τον λυγμό μιάς στιγμής.
"We humans appear to be meaning-seeking creatures that have the misfortune to be thrown into a world devoid of intrinsic meaning. One of our major life tasks is to invent a purpose in life sturdy enough to support a life. And then next we have to perform the tricky maneuver of subsequently denying personal authorship of this purpose so as to conclude that we “discovered” it – that it was “out there” waiting for us."
γράφει ο Yalom...
λίγος αυτοσαρκασμός κάνει καλό συνήθως. :o)
Και τι λιγμός!!!
Αγαπητή Ρόζμαρυ
Ο καλός μας Ίρβιν βρήκε το σκοπό της δικής του ζωής στο "Ντιβάνι".
Μερικοί απο μας αρνούμεθα την διαδικασία επιμένοντας ότι "εγώ δεν θέλω γιατρικά γιατί έχω φίλους" (εκδοχή Ελένης Δήμου)
Την καλημέρα μου :)
Καλησπέρα αγαπητέ οίστρο.
Να διευκρινίσω ότι το σχόλιο μου απευθυνόταν κυρίως στο "Μόνο τον λυγμό μιάς στιγμής." και όχι τόσο στο κείμενο σου, το οποίο πολύ μου άρεσε. Για το σκοπό της ζωής τώρα, πάσο. Θα άλλαζα μόνο το "βρήκε" με "τοποθέτησε" ή "έθεσε". :ο) Τη διαδικασία τούτη την αρνούμαι και εγώ προς το παρόν, παρόλο που, δόξα το θεό (χι χι),εδώ που βρίσκομαι έχουν φροντίσει να μας την παρέχουν σε πρώτη ζήτηση. Τέλος πάντων, την καλησπέρα μου και πάλι και εις το επανιδείν.
Χρήσιμο πάντως το τσιτάτο και το αγνοούσα. Ευχαριστώ :)
A NAI 8EE MOY, TORA THA SE EYXARISTHSO.
THA SE EYXARISTISO POU KAI SIMERA ANOIXA TO XWMATINA MATIA MOY GIA NA DW TO MEGALEIO SOU, NA DW TH GH TON OYRANO TA DENTRA TOYS ALLOYS AN8RWPOYS, NA AKOUSW TA POULIA.
SE EYXASTISTE
GIA OSA MOY EXEIS DOSEI KAI OSA DEN MOY EXEIS DOSEI,
SE PARAKALW ANOIXE THN PORTA THS KARDIA MOY GIA NA VGEI H AGAPH POU EXW KLEISTH , ETSI WSTE NA MOIRAZW AGAPH.
SE PARAKALW GEMISE ME DYNATH PISTH WSTE NA ANTEXW STA PEIRAGMATA TOY DIABOLOY.
EYLOGHSE TIS WRES KAI AYTHS THS HMERAS, OPWS EYLOGHSES KAI TIS WRES THS PERASMENHS NYXTAS.
THEE MOY SE EYXARISTW
STA XERIA SOU
AMHN
Σας ευχαριστώ γιατί με αυτό το ποίημα δώσατε λόγια σ'αυτά που νιώθει η ψυχή και δεν μπορεί να τα εκφράσει χωρίς τον κίνδυνο να τα φθείρει με τις λέξεις.
Σας ευχαριστώ γιατί δώσατε σάρκα στην ψυχή, νοηματοδοτώντας τις πιο κρυφες ανησυχίες της.
(έχει καιρό που "ανακάλυψα" αυτό το καταπληκτικό blog και επιτέλους βρίσκω την ευκαιρία να εκφραστώ)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home