Μιά φορά κι ένα καιρό, στην εποχή που το γιαούρτι απασχολούσε μόνο την τρίτη ηλικία και όσους έφτιαχναν τζατζίκι (γιαουρτοσκόρδιον που λένε στο Κολωνάκι) εκεί στο Νότο ζούσε ένας συμπαθητικός τυπάκος που τον έλεγαν Παντελή Φραγκιαδάκη. Σιδεράς στο επάγγελμα. Αλλά -κατά πώς νομίζουν οι περισσότεροι- ο Παντελής πίστευε πως δεν έκανε για τούτη τη δουλειά. Για άλλα προοριζόταν. "Άλλα είναι εκείνα π' αγαπώ" που λέει σοφά κι ο ποιητής.

Την γυρόφερνε συχνά τούτη την κουβέντα ο σιδηρουργός. "Μωρέ, εγώ έπρεπε να γενώ πολιτικός" εκμυστηρευόταν σε φίλους και πελάτες που μπαινόβγαιναν στο σιδεράδικο. Κι εκείνοι για να σπάσουν πλάκα τον ενθάρρυναν. Κι ο Παντελής δεν ήθελε και πολύ ενθάρρυνση, εδώ που τα λέμε. Τραβούσε μονομιάς την καρέκλα στη μέση του σιδηρουργείου, ανέβαινε πάνω κι άρχιζε να καμώνεται τον πολιτευτή. Μαζευόταν η γειτονιά. Άκουγε και ξέσπαγε σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα.
Το "Famous Pantelis show" επαναλαμβανόταν όλο και πιο συχνά. Κι οι διαβεβαιώσεις στο τέλος κάθε "προεκλογικής ομιλίας" πλήθαιναν. "Παντελή, κατέβα στις εκλογές κι εμείς θα σε στηρίξουμε". Ο κόσμος γελούσε με την ψυχή του κάθε φορά που ο σιδεράς ανέβαινε στην καρέκλα. Γιατί -ομολογουμένως- ο επίδοξος πολιτευτής, τους έλεγε ακριβώς αυτά που ήθελαν να ακούσουν. Αλλά με τον δικό του τρόπο. Όλο χωρατό και ... άγνωστες λέξεις. Οι ομιλίες ξεκινούσαν με την διάσημη πλέον φράση "θα σας κάνω μία εντριβή- διατριβή". Και μετά ο Παντελής έμπαινε κατ' ευθείαν στο ... ψητό. "Θα φέρω από μία δίμετρη Ρωσίδα σε κάθε άντρα ψηφοφόρο. Οι γυναίκες σας είναι κοντές και κουράζονται με το σπίτι και τα παιδιά. Οι Ρωσίδες θα τις .. ξεκουράσουν κι εσείς θα αλλάξετε το μενού της "φασολάδας". Λοιπόν, οι Ρωσίδες το πρωί θα βοηθούν τις γυναίκες σας και το βράδυ ... εσάς. Αλλά να τις συντηρείτε, ρεμάλια. Μη φύγουν άρον άρον για τη Ρωσία και πουν ότι είμαστε καδμίρηδες και τσιγκουναραίοι εξαπανέκαθεν".
Κι αν έβλεπε κανένα συνοφριωμένο και σοβαρό ανάμεσα στο ακροατήριο, του το λεγε κατάμουτρα: "Εσένα σε "κόβω" για δύο Ρωσίδες και επειγόντως".

Ο Παντελής είχε και την περιβόητη θεωρία της αυτονομίας. "Τι δεν βγάζει μωρέ ο τόπος μας? Γη έχουμε που φυτρώνουν τα πάντα. Τουρισμό έχουμε. Αρχαία έχουμε. Τα "αρχαιότερα" αρχαία και τα καλύτερα. Ξέρετε τι δεν έχουμε? Μυαλό, δεν έχουμε. Γι' αυτό πληρώνουμε φαράτσι (χαράτσι το ξέρουν οι υπόλοιποι αλλά στο Παντελίδικον λεξιλόγιο αλλάζει) στην Αθήνα να μας κυβερνά και να ξεπαραδιάζει ό,τι μαζεύει το νησί μας. Εγώ, αν με ψηφίσετε θα σας κάνω αυτόμολους (αυτόνομους στο κοινώς λεγόμενον) ".
Βέβαια, το σχέδιο έφτανε ίσαμε εκεί. Αλλά σάμπως κι οι λοιπές προεκλογικές εξαγγελίες πάνε παραπέρα? Λέγε λέγε ο Παντελής γλυκάθηκε να ανεβαίνει στην καρέκλα και να κάνει τον πολιτευτή. Μιά μέρα το πήρε απόφαση και παράτησε το σιδεράδικο. Πήρε κι ένα τηλεβόα και με το φορτηγάκι του άρχισε να σουλατσάρει στις γειτονιές και να βγάζει πύρινους λόγους. Βρέθηκαν και μερικοί ματσωμένοι πλακατζήδες και ενίσχυσαν τον αγώνα του. Άλλος του 'βγαλε αφίσσες, άλλος τον πήγε στις εφημερίδες για συνεντεύξεις κι άλλος του 'δινε χαρτζιλίκι. Ο Παντελής γίνηκε σύντομα η "φίρμα" της πόλης. Και οι λόγοι εμπλουτίζονταν με νέες εξαγγελίες.
Και το φιλοσοφούσε ο ρήτορας. "Τι θέτε μωρέ? Γυναίκες και κλωτσόσφαιρο θέτε. Λοιπόν με τις Ρωσίδες το λύσαμε το ένα θέμα. Και δεν θα έχουν αντίρρηση κι οι γυναίκες ψηφοφόροι γιατί θα τις έχουν για υπηρέτριες. Τώρα βέβαια άμα πολυξεκουραστούν κι οι γυναίκες σας είναι πρόβλημα, αλλά είπαμε " Ο Θεός να τις βλέπει ... κι εμείς να βλέπουμε τις γυναίκες των άλλων". Και για το κλωτσόσφαιρο όμως έχω λύση. Θα αυτομολήσω τον ΟΦΗ. Θα δώσει κάθε σπίτι ένα συμβολικό ποσό και θα πάμε να τον αγοράσουμε από τον Βαρδινογιάννη. Μετά κάθε Κυριακή θα πηγαίνουμε όλοι στο γήπεδο τζάμπα(!!!). Θα βρίζετε, θα φωνάζετε και μετά θα γυρνάτε στο σπίτι σας ήρεμοι".

Μόνο το σπίτι του Παντελή "έβραζε" πια. Η γυναίκα του δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη με την κατάσταση. Και με το δίκιο της φυσικά. Αλλά ως γνωστόν η εξουσία είναι η πιο γλυκειά ερωμένη. Κι όταν ο Παντελής κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ συζύγου και ερωμένης, προτίμησε την δεύτερη.
Πόσο απέχουν οι γνωστικοί από τους φευγάτους? Ελάχιστα λέω εγώ. Ένα κλικ. Μία συγκυρία. Κι ο Παντελής την συγκυρία του, την συνάντησε μεσόκοπος πια. Άφησε σπίτι, δουλειά και οικογένεια κι έγινε ο "διασκεδαστής" της πόλης. Στην αρχή το κοινό του τον χειροκροτούσε. Κάπου κάπου έκανε και κάποιος μια ερώτηση επί των ... προγραμματικών θέσεων και το καλαμπούρι συνεχιζόταν. Οι "εντριβές-διατριβές" ήταν πια το αγαπημένο ανέκδοτο όλων. Κάτι σαν τα αστεία του Αγκόπ ή τα σκετσάκια του Καραγκιόζη σε άλλες εποχές. Ο Παντελής έγινε από ήρωας της πλατείας μέχρι σχόλιο των τοπικών εφημερίδων και θέμα συζήτησης στο οικογενειακό τραπέζι.
Κάποτε το τροπάρι άλλαξε. Όχι απλές εντριβές αλλά κόμμα ολόκληρο.
ΟΛΚΕ (ο τόνος στο Ε). Ολοκληρωτική Κρητική Επανάσταση θαρρώ πως σήμαινε αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Θυμάμαι όμως το σύνθημα από τον τηλεβόα:

"ΟΛΚΕ, ΟΛΚΕ,
το κόμμα σου λαέ".

Κι όλο κι έλεγε "σύντομα θα καταθέσω τον ... κατασταλτικό χάρτη του κόμματος".
Όμως ενώ σωστά μάντεψε ότι όλοι βαριούνται την φασολάδα κάθε μέρα, ο Παντελής δεν προέβλεψε ότι το "φιλοθεάμον" κοινό του και κυρίως οι "χορηγοί και οι σπόνσορες" σύντομα θα τον βαρεθούν. Όπερ και εγένετο. Τα προεκλογικά τσιτάτα, που κάποτε συνοδεύονταν από χαχανητά του πλήθους, ήταν πλέον γνωστά σε όλους. Ο Παντελής έχανε σταδιακά την αίγλη του. Μέχρι που κάποιοι αλητήριοι άρχισαν να τον γιαουρτώνουν στις πλατείες για να διασκεδάσουν την πλήξη τους.
Βρέθηκα μπροστά σε ένα τέτοιο σκηνικό κι ομολογώ ότι τότε ήταν που τον θαύμασα και τον συμπάθησα. Το περιεχόμενο ενός κεσέ από γιαούρτι "κοσμούσε" το πουκάμισό του. Απέναντί του ένας θρασύτατος πιτσιρικάς που θεωρούσε μέγα κατόρθωμα την πράξη του. Κι ο Παντελής ατάραχος: "Μπράβο αγόρι μου. Αλλά ο πατέρας σου δεν σου δίνει χαρτζιλίκι για να αγοράζεις γιαούρτια και να τα ξενδονίζεις στην αφεντιά μου". Η παρέα του νεαρού εξαγριώθηκε με την απάντηση κι ακολούθησε σύννεφο από γιαούρτια. Ύστερα το κακώς εννοούμενο αστειάκι έγινε συνήθεια. Κι ο Παντελής με μία περίεργη στωικότητα άρχισε να το αντιμετωπίζει αλλιώς. "Για να ρίχνετε γιαούρτια μάλλον κοτσάνα είπα. Καλά άνθρωποι είμαστε". Ή αν τελείωνε κάποιον λόγο και δεν υπήρχε .. επιδόρπιο χωράτευε μοναχός του. "Μωρέ, σαν καλά τα πήγαμε απόψε. Για να μη ρίξετε γιαούρτια μάλλον καλά θα τα 'πα".
Κάποτε όμως το κακό με τα γιαούρτια παράγινε κι -άγνωστο πώς- ο Παντελής .. αποσύρθηκε από τις πλατείες. Είχα μερικά χρόνια να ακούσω γι' αυτόν. Κάποιοι έλεγαν πως τον έβλεπαν αραιά και που. Σεμνό και ήρεμο. Χωρίς λόγους και εξάρσεις πια. Με ένα μόνιμο θλιμμένο χαμόγελο. Μέχρι που ένα χειμωνιάτικο πρωινό (θαρρώ πως ήταν Χριστούγεννα) η Πυροσβεστική κλήθηκε να σβήσει μία φωτιά σε ένα χαμόσπιτο. Ο Παντελής προσπαθώντας να ζεσταθεί .. κάηκε. Κι ύστερα όλοι είπαν "τον φουκαρά τον Παντελή" όπως λέμε συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις.

* Για τον Θάνο, που ήθελε να μάθει τόσο αυτή την ιστορία.
Σημείωση: Έψαχνα ειλικρινά να βρω στοιχεία για τον Παντελή. Η σύγχρονη ιστορία στο Ηράκλειο (ή αυτό που συνηθίζουμε να λέμε ότι γράφεται στην καθημερινότητα μίας πόλης) του χρωστά πολλά χαμόγελα της. Ατύχησε όμως και σ' αυτό ο Παντελής, καθώς ήταν ήρωας στις εποχές που τα αρχεία των εφημερίδων δεν είχαν ψηφιοποιηθεί ακόμη. Έτσι οι μνήμες μου σαφώς τον αδίκησαν καθώς μία και μοναδική φορά παρέστην σε προεκλογική του ομιλία. Άλλοι σίγουρα τον θυμούνται καλύτερα κι αν υπάρχουν ανάμεσα στους αναγνώστες της σελίδας θα το εκτιμούσα αν προσέθεταν το λιθαράκι τους.

Permalink για το ""Θα σας κάνω μία εντριβή- διατριβή""