Πώς να το καλοπιάσω? Μικρούλι και χαδιάρικο είναι ακόμη. Όλο προσδοκίες κι
ελπίδες. Θέλει κανάκεμα. Και μουσικές. Άσε που γεννήθηκε στο έτος του Σκύλου
των κινέζων. Να βγει πεκινουά τουλάχιστον κι όχι ... ο μαύρος ο σκύλος, ο black.
Λέω να το εξευμενίσω με μελωδίες. Δώδεκα τραγούδια. Ένα για κάθε μήνα του.

Να του δώσω για τον Γενάρη τη βροχή του Χατζηδάκι . Nα καλοπιάσω τη ... σπορά του.

Να βάλω Καλημέρα Ελλάδα στον Φλεβάρη του. Να το ενημερώσω λιγάκι.



Για τον Μάρτη κρατώ επαναλήψεις και στο ίδιο έργο θεατές . Να εμπεδώσει το θέμα.

Τον Απρίλη θα τον ντύσω με στιγμές από ευχάριστες συναντήσεις .  Να χαλαρώσει κάπως.

Tον Μάη θα επιστρατεύσω τον έρωτα από το Αρχιπέλαγος. Άνοιξη γαρ.

Toν Ιούνιο θα ανάψω δεκατρείς φωτιές. Και εξηγήσεις αρνούμαι να δώσω.

Τον Ιούλη θα στείλω γράμμα σ' έναν ποιητή. Να μάθει να ... αλληλογραφεί.

Τον Αύγουστο -καθώς η πόλη θα αδειάζει- θα πιάσω το παράπονο. Μπας και το συγκινήσω.

Μα τον Σεπτέμβρη θα 'χω πάλι κέφια και ...θα αρχίσω ξανά το κρυφτό. Να παίξει κι αυτό μαζί μου.

Οκτώβρης! Και καθώς θα χειμωνιάζει θα ψάχνω αγωνιωδώς το παλιό μου παλτό. Να το ζεστάνω.

Τον Νοέμβρη ο χειμώνας θα προχωρά. Οι μέρες θα μικραίνουν και εγώ θα το ρωτώ επίμονα πότε χαράζει. Κι από πού, ίσως.

Και τον Δεκέμβρη -λίγο πριν το αποχαιρετίσω- θα χτυπώ την πόρτα του Θεού. Κι εκείνος πάλι θα χτυπάει τον .. μαραγκό του.

Κι έπειτα .. ενώ θα ετοιμάζομαι να υποδεχτώ το 2008 θα σιγομουρμουρίζω it was a very good year.

Permalink για το "Δώδεκα τραγούδια για τους μήνες +1 αδέσποτο"