Σκεφτόταν αφηρημένα τις προσκλήσεις για το ρεβεγιόν. 
Η συγκομιδή είχε: ένα κάλεσμα πολιτικού προσώπου που υποσχόταν ξενέρωμα 
με ασημαντοσημαίνοντες μέχρι πρωϊας, ένα πρώτο τραπέζι πίστα .. σε εγχώριο 
μπουζουκομάγαζο με πολύ γαβ γαβ ανάμεσα σε γιάπηδες  και τσιφτετελούδες, ένα γκλαμουράτο κατ' οίκον τραπέζι με πράσινες τσόχες και παραγεμισμένα πουλερικά υπό τα βλέμματα ημίγυμνων χορευτριών, που αγωνιωδώς θα παρακολουθούσαν το happening από την οθόνη της πλάσμα ... κι ένα δείπνο σε φίλους που θα κατέληγε στην αιώνια συζήτηση, που αρνιόταν πεισματικά να κάνει.

Το μυαλό της δυσκολευόταν να συγκεντρωθεί και να επιλέξει. Άνοιξε την ντουλάπα σπρωγμένη από την διάθεση του ανθρώπου που ανταλλάσσει το ένα δίλημμα με άλλο.
"Τι θα φορέσω?" σκέφτηκε. Και το ξανάδε. Ένα μαύρο αέρινο φόρεμα. Μακρύ, σαγηνευτικό και προκλητικό. "Ένα ρούχο, όλο υποσχέσεις" σχολίασε κάποιος δέκα Πρωτοχρονιές πριν, όταν ξεμύτισε για μία και μοναδική φορά από την ντουλάπα της. Πάλι στο γκλαμουράτο κατ' οίκον τραπέζι του Μεγάλου, τότε. Θυμόταν όλα τα ντεσού της βραδιάς και χαμογελούσε. Η ξαφνική ανατροπή στο πρόγραμμά της την τελευταία στιγμή, η μικρή της επανάσταση, η απόφαση να παραστήσει την μοιραία γυναίκα, το φόρεμα με τις ψηλοτάκουνες γόβες, τα μαλλιά σηκωμένα σε ένα περίτεχνο σινιόν, η σκηνοθεσία του χώρου με τα cd και τα βιβλία, που θα πρόσεχε εκείνος μπαίνοντας ... κι έπειτα το σχόλιο του "ένα φόρεμα όλο υποσχέσεις".

Το ξανάβγαλε αποφασιστικά από την ντουλάπα της. Το άπλωσε πάνω στο κρεββάτι κι άρχισε να ετοιμάζεται. Το ένα δίλημμα είχε απαντηθεί. Και ταυτόχρονα και το άλλο.
Βράδυ Πρωτοχρονιάς δέκα χρόνια πριν και .. δέκα χρόνια μετά. Ίδιος χώρος, ίδιοι άνθρωποι, ίδιο φόρεμα. Κι οι υποσχέσεις?

Καλή χρονιά σε όλους σας. Αν το "παραμύθι" των ευχών, που ανταλλάσουμε, έπιανε ... κανείς δεν θα τις χρειαζόταν πλέον. Έτσι κι αλλιώς  η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει.  

Permalink για το ""Ένα ρούχο ... όλο υποσχέσεις""