Την πρώτη φορά το άκουσα από την ίδια μου τη μάνα και μου κακοφάνηκε: "Το σινάφι σου, παιδί μου, μόνο πίκρες ξέρει να ... ανακατώνει". Διαμαρτυρήθηκα έντονα.

Μετά το άκουσα πάλι (τροποποιημένο αυτή τη φορά) από τον πρώτο αρχισυντάκτη μου: "Να τους προσέχεις όλους, δεν έχεις ιδέα τι καθίκια είναι". Χαμογέλασα αμήχανα.

Έπειτα, θαρρώ, πως άρχισα να το  συνειδητοποιώ. Σε αντίθεση με πολλούς που το
λένε φωναχτά, πάει καιρός που νοιώθω αμήχανα σαν με ρωτούν "με τι ασχολείστε". 
Κι άλλωστε, κουράστηκα να απολογούμαι για τα "μικρά κίτρινα ανθρωπάρια" με τον υπέρμετρο εγωϊσμό, που τροφοδοτούν οι υποτιθέμενες εξουσίες τους. 

Οκτώ μήνες στη μπλοκόσφαιρα ήταν αρκετοί για να μάθω πως κι εδώ ακόμη το "σινάφι" δεν μπορεί παρά να μεταφέρει τα κόμπλεξ του και τα .. καλάμια του. Δεν μπορεί αν δεν φωνάξει κι αν δεν ακουστεί. Και πάλι όχι όλοι. Μα όσοι χρειάστηκαν για να μου  θυμίσουν εκείνες τις παλιές ατάκες, που κάποτε με 
έκαναν να θυμώνω.

Έχουμε δε, και μία τάση να παίρνουμε τις περσόνες  μας πολύ στα σοβαρά. Κι έτσι κάτι σιναχάκια το μπλοκοχώρι τα περνάει σαν πνευμονίες. Λες και ένας μεγεθυντικός φακός διογκώνει τα συμβάντα και μας βάζει να διαλέγουμε -ντε και καλά- στρατόπεδα. Ανάξιοι τελικά για "μεγάλες" ελευθερίες. Ικανοί μόνο να τις 
σμικρύνουμε και να τις φέρουμε στα μέτρα μας. 

Οι συνειρμοί μου δεν ήταν τυχαίοι και δεν αποποιούμαι την ευθύνη τους. Σ' όλες τις τελευταίες κοκορομαχίες πρωταγωνίστησε το σινάφι μου. Μερικοί διαβλέπουν συγκρουόμενα συμφέροντα κι οργανωμένα σχέδια. Προσωπικά .. βλέπω μόνο 
την συνήθη κακομοιριά μας.

Υ.Γ. Εξαιρώ, ανερυθρίαστα τον εαυτό μου? Ναι, κι αρκετούς ακόμη όμως, που είδαν τούτο τον χώρο ρομαντικά και θέλησαν να τον κρατήσουν μακριά από τα παιχνίδια εξουσίας που παίζουμε στις δουλειές μας και στις ζωές μας.

Υ.Γ.2  Θα ήταν κρίμα αν ο Παναγιώτης επιμείνει στην απόφασή του. 
Κρίμα να βαραίνει  περισσότερο το "θέλω" του ενός, από εκείνα των πολλών.
Και για να εξηγηθώ: αγνοώ τους λόγους της κυρίας που αποχώρησε (δεν μου τους όφειλε, άλλωστε) αλλά κατανοώ την αντίδραση του vrypan. 
Πυκνώσαν πράγματι τα καπρίτσια. Μόνο που τελικά και το monitor θύμα καπρίτσιου 
θα πέσει. Θα περιμένω να μάθω ποιός διαθέτει μεγαλύτερο πείσμα. 

Υ.Γ. 3 Μερικοί δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να ευχαριστήσουμε τον Παναγιώτη για το χρήσιμο εργαλείο που μας παρείχε. Κυρίως γιατί μας γλίτωνε χρόνο. Μόνο που τελευταία φαίνεται πως ξεχάσαμε ότι .. δεν είναι μόνο ο δικός μας χρόνος πολύτιμος. Vrypan, 
να 'σαι καλά. Mας κακόμαθες .. αλλά θα επιβιώσουμε. Άσε που θα ελπίζουμε στον επόμενο που θα καλύψει το "κενό".

* Βρήκα ενδιαφέρουσες καταγραφές για το θέμα στον  Πετεφρή , στον j95 , στην Χ- Ψιλικατζού, στον thas , στον Χαρτοπόντικα, στον adamo , στον drk-angel, στον Πάνο, στο Δωμάτιο πανικού , στον Αθήναιο , στην Ροδιά,στον return , στον μαύρο γάτο , στον Πασχάλη , στην Ελληνίδα , στην μάγισσα και στον Oldboy ενώ προφανώς υπάρχουν αρκετοί ακόμη, που δεν είδα.
Α και ό,τι πραγματικά με λύπησε είναι εδώ .
(Τι να κάνουμε? monitor απόντος .. ας διαδίδουμε όσα διαβάσαμε τουλάχιστον)

** Kαι τα νεώτερα εκ του .. δυτικού μετώπου (βλέπε vrypan).

Permalink για το "Μιά ζωή στην ίδια τάξη, θεωρία μα και πράξη"