;
Τα τραγούδια της ζωής μας
Λέω συχνά πως η μουσική είναι η "γλώσσα" του Θεού. Ένας τόπος μαγικός που δεν ορίζεις απόλυτα τις αντιδράσεις και τις σκέψεις σου. Σαν το κρασάκι που κυλά μέσα σου και παραπατάς αθέλητα. Αν κάτι αλήθεια ζήλεψα στη ζωή μου είναι η τέχνη των τραγουδοποιών. Ο τρόπος που εκμαιεύουν στιχάκια από τις αλήθειες μας και μας τα ξαναβάζουν στο στόμα με μελωδία. Παράξενο πως οι άνθρωποι "συναντιούνται" στα τραγούδια πιο εύκολα. Σαν να
μερεύουν και να μιλάνε ξαφνικά την ίδια γλώσσα.
Η μεσημεριανή συντροφιά μας ήταν .. μωσαϊκή.
Ασύνδετοι τύποι που τους ενώνει απλά η κοινή εργασιακή τους στέγη. Βαλθήκαμε να
δοκιμάζουμε με παιδιάστικο ενθουσιασμό ένα καινούριο (για μας έστω) "μαραφέτι" στο
διαδίκτυο που σου ξεθάβει πάραυτα όποιο άσμα ζητήσεις. Στην αρχή ψάχναμε πεισματικά τρόπο να το δυσκολέψουμε. Πισωγυρίσαμε στις 45 στροφές και του ζητούσαμε την Βούλα Πάλλα και τον Ζακυνθηνάκη. Ανταποκρίθηκε :-)
Στρογγυλοκάτσαμε ξαφνιασμένοι και αναμοχλεύαμε τραγούδια και αναμνήσεις. "Είναι
παράξενη εποχή να βρει το δίκιο του ένας στίχος" αναφώνησε ο Νίκος. Και το τζίνι του κομπιούτορα άρχισε να κερνά την μελωδία:
Ωραία, όλα έχουν αποδελτιωθεί, συμπέρανε η Ηρώ και θυμήθηκα τον στίχο του Αναγνωστάκη. Και το ψαχτήρι μας το ξετρύπωσε κι αυτό:
Σιγά μην ξέρει κι από ποίηση, είπε υποτιμητικά η Αντωνία που είναι και η πιο .. κουλτουριάρα μας. Ζητήστε του κάτι δύσκολο. Τον πληθυντικό αριθμό της Δημουλά. Άμα τον βρει να μου τρυπήσετε τη μύτη.
Την πειράζαμε πως ευτυχώς δεν είμαστε αιμοβόροι κι η μύτη της έμεινε χωρίς σινιέ χαλκαδάκι αλλά η Αντωνία άρχισε να θυμάται τα βράδια που διάβαζε την Δημουλά. Εκεί λίγο πριν το πτυχίο της. Ένα κορίτσι της επαρχίας ολομόναχο σε ένα υπόγειο στα Πατήσια.
- Αυτά άκουγες πουλάκι μου στο πτυχίο και βγήκες .. τίγκα στην μελαγχολία? την αποπήρε ο Κωστής. Εγώ πάλι άκουγα τον Ψαρονίκο και θυμόμουνα πατρίδα. Εκείνο το τραγούδι από το Χρονικό του Μαρκόπουλου.
-Καλά μάγκες, απέχουμε έτη φωτός, μουρμούρισε ο Στέλιος. Εγώ άκουγα τον Μητσάρα τότε
και έκοβα τις βόλτες μου σε κάτι στέκια υπόγεια στον Πειραιά. Κι η μάνα μου καμάρωνε πως
ξενυχτούσα για το Πάντειο. Εκείνο το "σε μία στοίβα καλαμιές" ήταν το "κοινωνιολογικό" σουξέ μου.
Η παρέα μαζευόταν γύρω από τον υπολογιστή όπως συνέβαινε σε αλλοτινά φεγγάρια γύρω από το τζουκ μπόξ. Ένας ένας .. χωρίς καν κέρμα προσερχόταν να ζητήσει "αντίδωρο" από τις μουσικές αναμνήσεις του. Έτσι έμαθα πως ερωτεύτηκε ο Βασίλης τη Λίνα. Πως έγινε φωτογράφος ο Παντελής. Με ποιό τραγούδι πρωτομέθυσε η Βαγγελίτσα. Με ποιό έμεινε έγκυος η Σταυρούλα και με ποιό θυμάται τη μάνα της η κυρά Θοδώρα που μπήκε βιαστικά να καθαρίσει και την συνεπήρε η κουβέντα μας.
Τα πήρα .. τα ανακάτεψα και τα προσκομίζω.
Απροσδόκητα ήρθε κι ο Τζόνυ ο ... οδοιπόρος να ενωθεί με το παρεάκι και κάτι οι πενιές και οι ζεϊμπεκιές, κάτι οι ιστορίες και οι αναμνήσεις .. πήρε να σκοτεινιάζει και δεν το καταλάβαμε. Είχα ήδη δοκιμάσει τις μνήμες μου στα μουσικά δρώμενα ζητώντας από το .. τζίνι να παίξει την πλατεία Αβησσυνίας.
Όλες οι Κυριακές της εφηβείας μου στο Μοναστηράκι συναντιόνταν σε τούτο τον σκοπό.
Η μουσική θα 'χει -φαντάζομαι- για τους γνώστες τις σταθερές της. Για μας τους υπόλοιπους έχει μόνο το βίωμα. Μία λεπτή κλωστούλα που κομποδένουμε και πονάμε όταν οι άλλοι δεν νογάνε πόσο εύθραυστη είναι. Το είδα μερικές φορές και σήμερα όταν κάποιος απόπαιρνε τις επιλογές κάποιου άλλου. Ξεμύτιζε αυθόρμητα μία ιστορία τότε, για να δώσει άλλοθι και να δικαιολογήσει πως δέθηκε το τραγούδι με την ανάμνηση. Λες και τα τραγούδια φτιάχτηκαν για να ξαπλώνουμε αναπαυτικά πάνω τους τα ... "κομμάτια" μας. Ίσως γι' αυτό να τα λένε και "κομμάτια" σκέφτηκα και χαμογέλασα. Έξω από το παράθυρο του γραφείου ο ήλιος χανόταν. Θυμήθηκα τον μέγα ποιητή Καρούζο κι εκείνο τον στίχο που μου 'μαθε ο Θανάσης "γι' αυτό ποτέ μου δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα, τόπος μου είναι το στήθος μου και ταξιδεύω, ταξιδεύω σίγουρος".
Ε σαν το βρήκε κι αυτό, κόμπασε το τζίνι και επέμενε να μου ικανοποιήσει και το τρίτο αίτημα. Και τότε μου μπήκε η ιδέα να ζητήσω κάτι δύσκολο και να σας βάλω όλους σε .. μπελάδες: Τα τραγούδια που αγαπήσατε και τις ιστορίες που ακουμπήσατε πάνω τους. Και καθώς από κάπου πρέπει να βάλω αρχή .. είπα στο τζίνι να καλέσει στο πάλκο τους μουσικάντορες. Δηλαδή, τον Άρη τον Δαβαράκη, την Καπετάνισσα, τον μίστερ Juke-box, τον Χοιροψάλτη και τον Μπερεκέτη .
Και για να βεβαιωθώ πως το .. γλυκό θα δέσει, του πα να πάει τα μαντάτα και σε μερικούς καλούς φίλους, όπως τον Αθήναιο, τη Βασιλική, τη Ντόλλυ , τον Μπαμπάκη, τον Γούφα, τον Υπουργό και τον Φοίβο. Και αφότου το τζίνι αγανάκτησε με τις απαιτήσεις μου (του δινα λίστα με καμιά πενηνταριά ακόμη) με έπεισε να ζητήσω τελικά να στηλώσετε την ... πυραμίδα του Χέοπος, συνεισφέροντας προσκλήσεις για πέντε νέα "θύματα" (της τρικυμίας εν κρανίω που με έπιασε) έκαστος. Αντε ... και μην το βαρυγκομάτε (σε σένα το λέω Γιωργάκη που όλο πας να ξεστρίψεις). Βάζω στοίχημα πως όλους κάποιο τραγούδι θα βρεθεί να σας πάρει από το χέρι.
UPDATE (προς αποφυγή παρεξηγήσεων) Τις ιστορίες και τα άσματα τις γράφουμε στα μπλο(γ)κάκια μας. Εν ολίγοις, την .. στρουμφίσατε με τις εμπνεύσεις μου :-)
Kαι αφιερωσούλα στον Γέροντα Χριστόφορο που ρωτούσε τι σκοπό σιγομουρμουρίζω κάθε Παρασκευή. Κεφάτο, γέρο μου κι άντε στρώσου κι εσύ να μου πεις τους δικούς σου τώρα :-)
μερεύουν και να μιλάνε ξαφνικά την ίδια γλώσσα.
Η μεσημεριανή συντροφιά μας ήταν .. μωσαϊκή.
Ασύνδετοι τύποι που τους ενώνει απλά η κοινή εργασιακή τους στέγη. Βαλθήκαμε να
δοκιμάζουμε με παιδιάστικο ενθουσιασμό ένα καινούριο (για μας έστω) "μαραφέτι" στο
διαδίκτυο που σου ξεθάβει πάραυτα όποιο άσμα ζητήσεις. Στην αρχή ψάχναμε πεισματικά τρόπο να το δυσκολέψουμε. Πισωγυρίσαμε στις 45 στροφές και του ζητούσαμε την Βούλα Πάλλα και τον Ζακυνθηνάκη. Ανταποκρίθηκε :-)
| EPANASTATO.mp3 |
Στρογγυλοκάτσαμε ξαφνιασμένοι και αναμοχλεύαμε τραγούδια και αναμνήσεις. "Είναι
παράξενη εποχή να βρει το δίκιο του ένας στίχος" αναφώνησε ο Νίκος. Και το τζίνι του κομπιούτορα άρχισε να κερνά την μελωδία:
| 11 - Πρωινή Ή Βραδ... |
Ωραία, όλα έχουν αποδελτιωθεί, συμπέρανε η Ηρώ και θυμήθηκα τον στίχο του Αναγνωστάκη. Και το ψαχτήρι μας το ξετρύπωσε κι αυτό:
| 07.Ola Exoun Apode... |
Σιγά μην ξέρει κι από ποίηση, είπε υποτιμητικά η Αντωνία που είναι και η πιο .. κουλτουριάρα μας. Ζητήστε του κάτι δύσκολο. Τον πληθυντικό αριθμό της Δημουλά. Άμα τον βρει να μου τρυπήσετε τη μύτη.
| 20_Kikh Dhmoyla - ... |
Την πειράζαμε πως ευτυχώς δεν είμαστε αιμοβόροι κι η μύτη της έμεινε χωρίς σινιέ χαλκαδάκι αλλά η Αντωνία άρχισε να θυμάται τα βράδια που διάβαζε την Δημουλά. Εκεί λίγο πριν το πτυχίο της. Ένα κορίτσι της επαρχίας ολομόναχο σε ένα υπόγειο στα Πατήσια.
- Αυτά άκουγες πουλάκι μου στο πτυχίο και βγήκες .. τίγκα στην μελαγχολία? την αποπήρε ο Κωστής. Εγώ πάλι άκουγα τον Ψαρονίκο και θυμόμουνα πατρίδα. Εκείνο το τραγούδι από το Χρονικό του Μαρκόπουλου.
| Track 07.mp3 |
-Καλά μάγκες, απέχουμε έτη φωτός, μουρμούρισε ο Στέλιος. Εγώ άκουγα τον Μητσάρα τότε
και έκοβα τις βόλτες μου σε κάτι στέκια υπόγεια στον Πειραιά. Κι η μάνα μου καμάρωνε πως
ξενυχτούσα για το Πάντειο. Εκείνο το "σε μία στοίβα καλαμιές" ήταν το "κοινωνιολογικό" σουξέ μου.
| se_mia_stiva_kalam... |
Η παρέα μαζευόταν γύρω από τον υπολογιστή όπως συνέβαινε σε αλλοτινά φεγγάρια γύρω από το τζουκ μπόξ. Ένας ένας .. χωρίς καν κέρμα προσερχόταν να ζητήσει "αντίδωρο" από τις μουσικές αναμνήσεις του. Έτσι έμαθα πως ερωτεύτηκε ο Βασίλης τη Λίνα. Πως έγινε φωτογράφος ο Παντελής. Με ποιό τραγούδι πρωτομέθυσε η Βαγγελίτσα. Με ποιό έμεινε έγκυος η Σταυρούλα και με ποιό θυμάται τη μάνα της η κυρά Θοδώρα που μπήκε βιαστικά να καθαρίσει και την συνεπήρε η κουβέντα μας.
Τα πήρα .. τα ανακάτεψα και τα προσκομίζω.
| Odos Aristotelous.... |
| 07-Νύχτες φωτογράφ... |
| 06 - ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ ΔΗ... |
| 15. Vassilis Papak... |
| margaritis - Oi dr... |
Απροσδόκητα ήρθε κι ο Τζόνυ ο ... οδοιπόρος να ενωθεί με το παρεάκι και κάτι οι πενιές και οι ζεϊμπεκιές, κάτι οι ιστορίες και οι αναμνήσεις .. πήρε να σκοτεινιάζει και δεν το καταλάβαμε. Είχα ήδη δοκιμάσει τις μνήμες μου στα μουσικά δρώμενα ζητώντας από το .. τζίνι να παίξει την πλατεία Αβησσυνίας.
Όλες οι Κυριακές της εφηβείας μου στο Μοναστηράκι συναντιόνταν σε τούτο τον σκοπό.
| Avisinia.mp3 |
Η μουσική θα 'χει -φαντάζομαι- για τους γνώστες τις σταθερές της. Για μας τους υπόλοιπους έχει μόνο το βίωμα. Μία λεπτή κλωστούλα που κομποδένουμε και πονάμε όταν οι άλλοι δεν νογάνε πόσο εύθραυστη είναι. Το είδα μερικές φορές και σήμερα όταν κάποιος απόπαιρνε τις επιλογές κάποιου άλλου. Ξεμύτιζε αυθόρμητα μία ιστορία τότε, για να δώσει άλλοθι και να δικαιολογήσει πως δέθηκε το τραγούδι με την ανάμνηση. Λες και τα τραγούδια φτιάχτηκαν για να ξαπλώνουμε αναπαυτικά πάνω τους τα ... "κομμάτια" μας. Ίσως γι' αυτό να τα λένε και "κομμάτια" σκέφτηκα και χαμογέλασα. Έξω από το παράθυρο του γραφείου ο ήλιος χανόταν. Θυμήθηκα τον μέγα ποιητή Καρούζο κι εκείνο τον στίχο που μου 'μαθε ο Θανάσης "γι' αυτό ποτέ μου δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα, τόπος μου είναι το στήθος μου και ταξιδεύω, ταξιδεύω σίγουρος".
| Oso kratisei i zoi... |
Ε σαν το βρήκε κι αυτό, κόμπασε το τζίνι και επέμενε να μου ικανοποιήσει και το τρίτο αίτημα. Και τότε μου μπήκε η ιδέα να ζητήσω κάτι δύσκολο και να σας βάλω όλους σε .. μπελάδες: Τα τραγούδια που αγαπήσατε και τις ιστορίες που ακουμπήσατε πάνω τους. Και καθώς από κάπου πρέπει να βάλω αρχή .. είπα στο τζίνι να καλέσει στο πάλκο τους μουσικάντορες. Δηλαδή, τον Άρη τον Δαβαράκη, την Καπετάνισσα, τον μίστερ Juke-box, τον Χοιροψάλτη και τον Μπερεκέτη .
Και για να βεβαιωθώ πως το .. γλυκό θα δέσει, του πα να πάει τα μαντάτα και σε μερικούς καλούς φίλους, όπως τον Αθήναιο, τη Βασιλική, τη Ντόλλυ , τον Μπαμπάκη, τον Γούφα, τον Υπουργό και τον Φοίβο. Και αφότου το τζίνι αγανάκτησε με τις απαιτήσεις μου (του δινα λίστα με καμιά πενηνταριά ακόμη) με έπεισε να ζητήσω τελικά να στηλώσετε την ... πυραμίδα του Χέοπος, συνεισφέροντας προσκλήσεις για πέντε νέα "θύματα" (της τρικυμίας εν κρανίω που με έπιασε) έκαστος. Αντε ... και μην το βαρυγκομάτε (σε σένα το λέω Γιωργάκη που όλο πας να ξεστρίψεις). Βάζω στοίχημα πως όλους κάποιο τραγούδι θα βρεθεί να σας πάρει από το χέρι.
UPDATE (προς αποφυγή παρεξηγήσεων) Τις ιστορίες και τα άσματα τις γράφουμε στα μπλο(γ)κάκια μας. Εν ολίγοις, την .. στρουμφίσατε με τις εμπνεύσεις μου :-)
Kαι αφιερωσούλα στον Γέροντα Χριστόφορο που ρωτούσε τι σκοπό σιγομουρμουρίζω κάθε Παρασκευή. Κεφάτο, γέρο μου κι άντε στρώσου κι εσύ να μου πεις τους δικούς σου τώρα :-)
Ετικέτες Μουσικός Οίστρος
Permalink για το "Τα τραγούδια της ζωής μας"
29 Comments:
εγώ ήρθα απρόσκλητη, αλλά ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί βρήκα μερικά πολύ πολύ αγαπημένα εδώ.
και να κάνω μια παραγγελιά κι ας μην έχω πρόσκληση; την Ατθίδα που νομίζω πως τραγουδά η Κανελλίδου και είναι από ένα δίσκο με μελοποιημένα ποιήματα της Σαπφούς που δνε θυμάμαι πως λέγεται.
Θα μας αποκαλύψετε τις πηγές σας;;
ωχ,αυτο ειναι δυσκολο ...
Κοίτα, μπορώ να κάτσω να σου λέω για τραγούδια όλο το βράδυ, αλλά μη μου ζητήσεις να τα βρώ και να κάνω το link διότι δεν έχω φτάσει ακόμα σ΄αυτό το υψηλό σημείο! Πάω πίσω λοιπόν, ΠΟΛΥ πίσω.
1. You are my destiny (με τον Πώλ Ανκα νομίζω)
2. Histoire d'un amour (με τον Charles Trenet?)
3. Sitting in the dock of a bay (Ottis Redding)
4. Shaft (Isaac Hayes)
5. Μιά Παναγιά (Χατζιδάκις-Γκάτσος)
6. Strangers in the night (Franky!)
7. I love Paris (Ella Fitzerald)
8. Το χαμόγελο της Τζοκόντα (όλο!)
9. Ασπρες κορδέλλες (τα κορίτσια φοράνε και τ΄αγόρια κοιτάνε που ξυπνάνε νωρίς!)
10.Ο Μάκ με το μαχαίρι (με τη Μελίνα)
12. Τous les Garcons et les filles de mon age (Francoise Hardy)
13. Obladi-Oblada (Beatles)
14. Fragile (Sting)
15. Μην απελπίζεσαι (και δεν θ΄αργήσει)
16. Summertime in Prague (Καλατζόπουλος-Πασπαλά)
17. I can't fall in love anymore (Καλατζόπουλος-Πασπαλά)
18. Imagine (John Lennon)
19. Every breath you take (Police)
20. The power of love (Frankie goes to Holywood)
Αυτά περίπου! Αν κάτι δεν κατάλαβα σωστά άσε μύνημα και συνεχίζω!
Καλό Σαββατοκύριακο!
A - θές και πέντε αλλους. Λοιπόν : Τον Πρόβατο, τον Thas, την Aphrodite, τον Asteroid και τον (yessssssss) Ευάγγελο Βενιζέλο! (Μπλόγκερ δεν είναι κι΄αυτός;)
Ε όχι κύριε Άρη μας :-)
Με ξεπετάξατε στα γρήγορα .. στοιβιάζοντας διαμάντια. Αλλά δεν φταίτε εσείς .. εγώ και ο Johnny φταίμε που δεν το παμε με σαφήνεια. Ποστάκι το θέλουμε στη σελιδούλα σας και πλάι στα τραγούδια που θα διαλέξετε να βάλετε και τις ιστορίες που τα σημάδεψαν. Και να καλέσετε και τους πέντε που θα συνεχίσουν το εγχείρημα.
Κρότ
θα στο φέρω σύντομα αλλά απόψε είναι αργά για ... νέες εξερευνήσεις :)
Α .. και ουδείς απρόσκλητος. Μπήκες στο χωρό και θα .. χορέψεις. Άντε πάρε σκυτάλη :))
Υπουργέ
εδω σε θέλω .. στα δύσκολα μπες .. που λέει και το άσμα :))
αχ..μωρέ τι φανταστική εργασία έκανες.. και σε ζηλευω - με την καλη εννοια βεβαια- που μπορεις και τα χειρίζεσαι τοσο καλα τα τεχνολογικά και που απολαμβανεις τους καρπούς.. και όλη η παρέα....Τώρα έχω και γω ενα, το πιο αγαπημενο μου τραγούδι να παραγγείλω, αυτό που σιγοσφυρίζω μόνος μου και μου φτειάχνει τα κέφια πάντα, αλλα δεν θυμάμαι πως το λένε, ουτε και ενα ολοκληρο σωστο στιχάκι του, γαμοτο, θυμάμαι, δεν πειράζει, αρκει που πιάνω πανω-κατω το σκοπό του και απο καμια σκορπια λέξη και με φτειάχνει, φφφτ φφφτ φτ φτ φτ φφφφφτ, να ,κάπως έτσι πάει.
ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ!!!!
Καλά να περνατε φιλαράκια!
LOVE
oh! merci!!!
Μια ζωή ζητάς βρε ανίψ'. Τώρα μάς βάζεις κι αλυσίδες!
Για μια ακόμη φορά - με ξέρω τι ζώος είμαι - θα ενδώσω στα σκέρτσα σου. Ατιμη αδυναμία!
σε ευχαριστω...
εγραψα και τραγουδια και λογους...
να 'σαι καλα...
Αγαπητέ μου οίστρε,
κατ' αρχάς η ιδέα σου όπως την πραγμάτωσες είναι πολύ όμορφη. Ευχαριστώ και για την πρόσκληση.
Μου βάζεις όμως, πολύ δύσκολα. Διότι έχω αποφασίσει να μην ανεβάζω στο μπλογκ μου μουσική της οποίας δεν κατέχω τα πνευματικά δικαιώματα. Δεν είναι υπεκφυγή της πρόσκλησής σου, είναι μια στάση που έχω σχολαστικά τηρήσει. Ωστόσο για όλα υπάρχει μία μέση οδός. Και επειδή χατήρι δεν χαλάω, ήδη σκέφτηκα έναν τρόπο να μην παραβώ τις "αρχές" μου και να ανταποκριθώ.Θέλω όμως λίγο χρόνο. Ευχαριστώ και πάλι.
Υ.Γ. θα πρότεινα να μην ασχοληθούμε με το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων, διότι ο διάλογος είναι ατελέσφορος.
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, θα ανταποκριθώ με ειδικό για την περίσταση ποστ ή μαγειροιστορία και μάλιστα λέω να γράψω για τα λαϊκά "τραγούδια της ζωής μου" αν και θα το δούμε αυτό.
Αδερφέ Γουφαρίωνα
προφανώς ομιλείς για το τροπάριο του "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντος αντρός". θα ειδοποήσω το τζίνι και κάτι θα κάνει για την περίπτωσή σου. Στο μεταξύ ... γράψε στην περγαμηνή, γιατί ως γνωστόν κι αυτή η Κομνηνή σιγά μην έσκυβε μέτωπο :))
Θερμά ευχαριστώ σε .. άξιζε τον κόπο. Αν και ο δικός σου ήταν μεγαλύτερος :))
Αχ Οίστρε μας, με τις αφηγήσεις σου μας συγκινείς πάντα κι εμένα προσωπικά, μ’ αφήνεις άφωνη (…τι να σχολιάσει κανείς στην προηγούμενη ιστορία?) αλλά με τις προτροπές σου για μοίρασμα στιγμών κι εμπειριών, πετυχαίνεις να μας κάνεις να στροβιλιζόμαστε στη δίνη των δικών μας αναμνήσεων και γίνεται το μέσα μας άνω κάτω. Το πρόβλημα με μένα, είναι ότι δεν διαθέτω ιστολόγιο, για να σας καλέσω να μοιραστείτε τα ακούσματά μου και τις ιστορίες που τα συνοδεύουν. Είμαι από άλλη "παρέα", παρ’ όλα ταύτα, αισθάνομαι και περνάω πολύ καλά και στη δική σας μπλογκο-παρέα. Αυτή η τελευταία σας έμπνευση, έφερε στα όριά της την αναβλητικότητά μου κι ίσως μετά το πέρας των εξετάσεων, να καθήσω ν’ ασχοληθώ κι εγώ με τη δημιουργία ενός blog, μια που δείχνετε και τον τρόπο, με το παραπάνω σχόλιό σας. Προς το παρόν, σας δίνω κάποια links (αν δεν επιτρέπεται, σβήστε τα χωρίς δεύτερη σκέψη κι εξηγήσεις), στα οποία έχω δημοσιεύσει κάποιες ιστορίες που με δένουν με αγαπημένα μου τραγούδια και δίσκους…
http://www.amity.gr/mousika/stavrostounotou/staurosnotoudoc.html
http://www.amity.gr/mousika/lavyrinthos/lavyrinthosdoc.html
http://www.amity.gr/forum/phpBB2/viewtopic.php?t=68&postdays=0&postorder=asc&start=45
… είναι και κάποια ακόμα, αλλά δεν θα ήθελα να κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας, για την οποία ευχαριστώ κι ελπίζω να μπορέσω να την ανταποδώσω. Περιττό να πω πως, είστε πάντα ευπρόσδεκτη-οι και στο δικό μου φτωχικό.
Καλημέρα κι από μένα και φυσικά ευχαριστώ για την πρόσκληση. Εχω όμως πρόβλημα να τα χωρέσω , θα δούμε... δεν θ' ακούγονται όμως, απλά θα αναφέρονται, πλην ενός... ξέρεις για ποιούς λόγους....
Οσο για την τρελλομηχανή όρεξη ναχεις να ψάχνεις....
Κροτ
του είπα: Μία Ατθίδα για το Βρυξελοχώρι, παρακαλώ.
Και μου απάντησε: Έφτασεεεεεεε :-)
Ευχαριστώ πολύ-πολύ! Ό, τι πρέπει για να αρχίσουμε τη μέρα μας! :)
I have a surprise for my friend in Greko in mine blog. I am very been thankful.
Have a good weekend
Πάμε τώρα με τη σειρά :-)
Θειούλη
έτσι είναι τα ανήψια. Πλασμένα να σε .. ταλαιπωρούν. Ανημένω ...
Βασιλική
δεν έγραψες απλώς. Ζωφράφισες :)
Κυρ Γεράσιμε
ποιός έχει όρεξη για ατελέσφορες κουβέντες? Αφήστε τις "αμαρτίες" σε μένα. Ο Γούφας κι ο Χοιροβοσκός προσεύχονται για τη σωτηρία μου :))
Εσείς να γράψετε τα δικά σας καλούδια. Αλοίμονο σε μας που "δανειζόμαστε" μια ζωή τα ξένα.
Αθήναιε
ό,τι κι αν .. μαγειρέψεις νόστιμο θα μου φανεί :))
Vermint
αχ πόσες φορές θα σου πω πως εδώ όλα επιτρέπονται. Όσο για το μπλοκοτσαρδί στείλε σήμα καπνού να βάλω πλάτη στο χτίσιμο.
Υ.Γ. Αυτός ο Σταυρός του Νότου δεν άφησε και κανένα ασημάδευτο.
Αθανάσιε
βάλε μπρος και μη σε μέλλει .. θάρρος η ζωή μας θέλει, που έλεγε κι η άλλη :))
Κι όταν πρόκειται για .. θράσος σε mp3 να φορτώνετε τα κρίματα σε μένα. Το πολύ πολύ να ψάχνω συνήγορο μετά :))
Κον Άρη Δαβαράκη
ενταύθα
Το διάβασα και το ... έζησα. Αν μαθαίνουμε κάπως τους ανθρώπους από τα τραγούδια τους .. σε ξέρω ήδη αρκετά :-)
Ώρα καλή στα .. όρη
David
great!! Have a similar gift now :-)
Άντε, να πατε και στον Δαβίδ. Τόσο κόπο κάνει ο άνθρωπος.
Καλά το πρώτο πρώτο με πέθανε! ¨Ακου εκεί "Επαναστατώ"... Κι εγώ περίμενα ν ακούσω κανέναν Παπακωνσταντινού...
Σ;))))))
Εγώ διαλέγω ένα μόνο, την Αφιέρωση του Χατζιδάκι, στην πρωτότυπη έκδοση - αυτό το τραγούδι είναι η μοναδική περίπτωση που δεν μού άρεσαν οι στίχοι του αγαπημένου μου Νίκου Γκάτσου. Για αυτό κάθησα και το μετέφρασα....
Την ιστορία όμως που ζητάς δεν θα την ξαναπώ πιά, πουθενά... Αλλωστε, χρειάζεται;
...
Καλό βράδυ
Γατούλη
λάβε την πρό(σ)κληση και στρώσου να γράφεις γιατί σε "κόβω" για πολλά άσματα αγαπημένα. Και ξέρεις τι παθαίνει ο άνθρωπος με τα "δεν" και τις απαγορεύσεις: ό,τι του στερείς αυτό απαιτεί. ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ εδώ και τώρα :))
Έχει πολύ δουλειά τούτο δω, γιατί δεν ζητάς απλά μερικά τραγούδια κι όξω απ' την πόρτα.
Αυτοβιογραφία θα γράψουμε πάλι! ;^)
Λοιπόν, το κείμενό μου δεν είναι τόσο μακρόν όσον το ιδιόν σας, αγαπητή, πλην η επιλογή των ασμάτων αντιπροσωπευτκή τα μάλιστα...
Φιλώ υμάς.
Πολύ χαίρομαι που ξέρουν κι άλλοι το Επαναστατώ, και τη Βούλα Πάλλα.....
Όχι τίποτα άλλο γιατί μου είχε βγει το όνομα πια....!
Η Αγάπη είναι Πάλη...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Εγώ ανταποκρίθηκα, κάποιοι από την πεντάδα που δημιούργησα μου κάμνουν νερά...
Την καλημέρα μου!
Τρεχάλα καθημερινή που με λιγώνει τούτο το καιρό.
Κράτει, ε; Σωστό!
Και μου'ρχεσαι με μια πρόσκληση μέχρι τα ουράνια, Οιστροπούλα γλυκιά, ν'αναμοχλεύει θύμησες, ν' αναστατώνει παρούσες ώρες...
Και τώρα, τι;
Καλώς, να μπει σε λογαριασμό η γραφή. Να κάνουμε καλό κουμάντο και στο χρόνο.
Μόνο που τούτα τα ωραία (βουτιές για τη ψυχή, μη θαρρείς) θέλουνε το χάζι του καιρού.
Να σ' έχω στο "περίμενε" για λίγο;
Ναι λες, ε;
Θαύμα.
Ευχαριστώ σε για την τιμή.
Και για την αγάπη σου που... φτάνει.
(Δηλ. τη νιώθω μέχρι εδώ, εκεί πάει το "φτάνει", όχι πως είναι αρκετή!)
Μπαμπάκη
πως θα καταλάβεις ότι επέστρεψα :-)
Γέροντα
με βρήκανε κατάστηθα όλα :-)
Ναταλία
πάρε κοντυλοφόρο και αράδιαζε. Μαζί σου ..
Θείε
και πάλη και ζάλη :)
Απάντηση στο αίτημα σύντομα στο ταχυδρομείο σου :)
Καπετάνισσα
ο χρόνος είναι σχετική έννοια. Κι εμείς νιαζόμαστε μόνο για το αποτέλεσμα. Στην υπομονή θα κανα "εξαγωγικό εμπόριο" άνετα :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home