;
Απ' της ψυχής μου το ιερό ως της ζωής μου το μπουρδέλο
Απόγευμα Κυριακής.
Η ασχήμια επιμένει να αποκαλύπτεται ξεδιάντροπα. Οι μέρες βλέπεις, μεγάλωσαν.
Βολτάρουμε στο κέντρο, αποφεύγοντας σαν .. άλτες τους σωρούς των σκουπιδιών.
"Τα σκουπίδια δίνουν πάρτυ στα στενά" σιγομουρμουρίζω εκνευρισμένη.
Με κοιτάζει και κοντοστέκεται απότομα. Έχει στο βλέμμα εκείνη την αλλοπαρμένη λάμψη του Κύρου Γρανάζη. Περιμένω στωϊκά την ατάκα της:
"Ωραία, πες μου τώρα κι ένα τραγούδι που να .. σε κόβει. Ένα απ' αυτά που ακούς και συγκρατείς με κόπο τον λυγμό".
Ξάφνιασμα! Κάνω να ξεγλυστρίσω αλλά επιμένει. Το δικό της το 'χει έτοιμο. Φταίει κι η φωνή του Σωκράτη που μοιάζει να στο καρφώνει -όχι στο αυτί μα- κατάστηθα.
Ψάχνω ενδόμυχα το αντιστάθμισμα. Να 'χει χρώμα, εικόνα, κίνηση, παράπονο κι ελπίδα.
Κι απροσδόκητα μου 'ρχεται ένα γλυκόπικρο τραγουδάκι από την τελευταία δουλειά του Βασίλη Σκουλά. Μου φέρνει κάθε φορά στο νου (γιατί άραγε;) την εικόνα από τον ναύτη του Τσαρούχη, που άξαφνα χάνει ποζάροντας το καπέλο του, απ' τον νοτιά.
|
"Φιλενάς, μου ανακοινώνει βαρύγδουπα, σε βρίσκω να 'χεις περάσει απέναντι".
Καταπίνω την αντίρρηση και σκέφτομαι πόσο κοντά και μακρυά είναι συνάμα το "απέναντι".
Μόλις ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα ή ένα χαμόγελο. Μία υποψία έρωτα.
Σαν αρχέγονα μαθημένοι να ενδίδουμε στ' όνειρο.
Ή και αντίθετα. Ταμπουρωμένοι στις οχυρώσεις και τις μάσκες μας.
Αποφασισμένοι πια να λέμε μόνο τ' ανούσια και τ' ανώδυνα, μπας και βγούμε αλώβητοι.
Λες και μας φτάνουν οι αλήθειες μας αμοίραστες.
Υ.Γ. Η φωτογραφία αλιεύτηκε από επαέ, ταγμένη να αποδείξει πόσο ελάχιστα απέχει ο δρόμος "απ' της ψυχής μου το ιερό ως της ζωής μου το μπουρδέλο".
Ετικέτες Αντιρρήσεις
Permalink για το "Απ' της ψυχής μου το ιερό ως της ζωής μου το μπουρδέλο"
6 Comments:
Το κακό είναι ότι τα σκουπίδια έχουν μαζευτεί τόσα που...φτάνει η μπόχα τους *και* απέναντι!
Και δεν μιλάω μόνο για απορρίματα - φυσικά.
Παλιομπαμπάκιε
μου λειψες :)
Αν υποψιαστώ (που λέει κι ο star της Τρίτης) ότι φτάνει η μπόχα και "απέναντι", θα στρογγυλοκαθίσω εδώ για τα καλά.
Οίστρε τί κάνετε;
(άχ, τό σιχαίνομαι τό τραγούδι αυτό!)
Όπως βλέπετε φίλε μου, έβγαλα πρώτα τις ... αράχνες από το μπλοκοκάλυβο και τώρα ετοιμάζω τα φοντάν.
Χαίρομαι που ξαναμαζευόμαστε σιγά σιγά :)
(να ρωτήσω ψιθυριστά γιατί το σιχαίνεσαι;)
ναί ναί τό βλέπω, καλή δύναμη!
Ε, μωρέ μού θυμίζει κάτι καί χαλιέεεεεμαι! Συγγνώμη πού σάς τό κακολόγησα, ε;
Να πορευτείς εν ειρήνη τέκνο μου. Που θα ζητήσεις και συγνώμη από πάνω. Είπαμε .. περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Αν και -εντελώς μεταξύ μας- η φίλη μου το διάλεξε αλλά κι εγώ όταν το ακούω ένα σφίξιμο στο στομάχι το νοιώθω.
Αλλά εδώ υποκρινόμαστε τους αισιόδοξους οπότε χρεώστε μου το "απέναντι" :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home