;
Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς !!!
Πρωινό Δευτέρας. Πόσο απέχει η δυσθυμία από την αισιοδοξία?
Ένα κλικ. Ανοίγεις το ραδιόφωνο .. ακούς το σουξεδάκι της εποχής και σου φτιάχνει το κέφι. Τόσο απλά!!!
Kι επειδή γουστάρεις πολύ τον ρυθμό του κάνεις ένα ακόμη κλικ και το κρατάς (σαν χρειαζούμενο για ..τονωτικές ενέσεις).
Permalink για το "Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς !!!"
Ένα κλικ. Ανοίγεις το ραδιόφωνο .. ακούς το σουξεδάκι της εποχής και σου φτιάχνει το κέφι. Τόσο απλά!!!
Kι επειδή γουστάρεις πολύ τον ρυθμό του κάνεις ένα ακόμη κλικ και το κρατάς (σαν χρειαζούμενο για ..τονωτικές ενέσεις).
Ετικέτες Μουσικός Οίστρος
Permalink για το "Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς !!!"
6 Comments:
Ας πούμε ότι το παίρνω προσωπικά...
Αλλά αλήθεια, τί ήθελες να κάνω, στο παρά πέντε πριν το εγκεφαλικό; Νυχτιάτικα;
Εφερα στο νού μου γύρα το σόι και το μόνο παιδί που θα μ'ένιωθε, τού χτύπησα την πόρτα! Νυχτιάτικα κι εγώ.
Σόρρυ και πάλι και θενκς για το καμπανάκι!
P.S. Α, ναι, ποια είναι η Φωτεινή ρε παιδιά;
P.S.2: Η κυρ-Αλ, γκρέητ Πυθοφάν, ευχαριστεί θερμά για το πιθρή.
Κι άντε κι ανοίγει αγγουροξυπνημένο το ανήψι.
- Καλά, δεν σου χω πει να προσέχεις τη διατροφή σου, να μην αγχώνεσαι, να γυμνάζεσαι τακτικά και να κάνεις όλες αυτές τις παπαριές που λέμε ο ένας στον άλλον μπας και τις ακούσουμε οι ίδιοι; Ορίστε τώρα τα αποτελέσματα. Κι άντε να σου ψάχνω εγώ πιθρί και μυστρί για .. αναδόμηση. Και κοιμάται και βαριά η Φωτεινή κι άντε να την ξυπνήσω τώρα.
Υ.Γ. Ασε τα κουδούνια και τα κερκέλια ξενιτεμένε και στείλε μου ένα .. μελάκι που σε θέλω για "μπιζνες" στα ένδοξα Παρίσια :
Δεν ξέρω τι να σου πρωτογράψω...Αναζητούσα στο google στοιχεία για το "σουξέ της εποχής" και να σου ξεπροβάλλει το δικό σου ιστολόγιο.
"Ιστολόγιο?Τι να είναι αυτό πάλι?Blog ρε συ???"
Κι εκεί που προσπαθώ να βουτήξω και να απολαύσω τις απορίες μου, ξαφνικά διαβάζω τα πρώτα κείμενα!
Να σου πω πώς ένιωσα?Μοιάζει με το ίδιο συναίσθημα που βιαστικός ψάχνεις στην αποθήκη ένα ζευγάρι συγκεκριμένα παπούτσια ανάμεσα σε κούτες, σε ξεχασμένα και στιβαγμένα πράγματα, και που ξαφνικά πέφτεις πάνω σε ένα μικρό κουτάκι που κρύβει μέσα σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, μυρωδιές και μνήμες και που δεν θυμώσουν ότι τελικά το φύλαξες σε κάποια ακρούλα. Το πρώτο πράγμα που σου προκαλεί η όψη του είναι μια γλυκιά νοσταλγία καθώς σε μεταφέρει σε άλλες στιγμές, άλλες ζωές...Το συναίσθημα που ακολουθεί όμως είναι η ελπίδα ότι κάτι κινείται ξανά...Είναι σαν τα "σημάδια" της μοιράς, όπως αποκαλούμε διάφορα τυχαία συμβάντα της ζωής μας στα οποία θέλουμε να προσδώσουμε έναν ιδιαίτερο κι επίσημο τίτλο!Έτσι, και το δικό σου ιστολόγιο, τις δικές σου σκέψεις που γεμίζουν τις αράδες εγώ τις ονόμασα "σημάδι".Ένα σημάδι που επαληθεύει ότι είμαστε πολλές οι "ασημαντότητες" που έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε!Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι!!!
Σ΄ευχαριστώ για αυτά που ένιωσα διαβάζοντας πολλά από τα κείμενά σου! Δεν υπάρχει περίπτωση να μη διαβάσω και τα υπόλοιπα!
Κατ' αρχήν ... αμηχανεύομαι αλλά κάντε δουλειά σας. Λίγη κολακεία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν μας :)
Για να σοβαρευτώ: αν κάτι με θλίβει τελευταία είναι που συχνότερα ψάχνουμε τις διαφορές μας παρά τα σημεία που ακουμπά η σκέψη μας. Όσες φορές έκανα τη χάρη στον εαυτό μου να τα αναζητήσω στους ανθρώπους που περνοδιαβαίνουν από τη ζωή μου δοκίμασα ευχάριστες εκπλήξεις. Υποθέτω πως το ζήτημα είναι να χορτάσεις κοιτώντας μέσα σου αλλά να σου περισσέψει "βλέμμα" για να το περιφέρεις και γύρω σου.
Να 'στε καλά.
Ότι πρέπει για να ξεκινήσω για μαθήματα.
Καλημέρες πολλές :)
Ελπίζω να 'σαι σπλαχνικός με τα πιτσιρίκια :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home