;
Κερνάω εγώ ...
Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν μία μικρή μπλοκογειτονιά. Κάτι σαν το Λούνα πάρκ της παλιάς τιβούλας. Είχε τον κυρ- Γιώργη της, τον πάγκο με τους κρίκους, το σκοπευτήριο, τον Δαδινόπουλο που ήταν συνέχεια στην πρίζα, την γελαστή πιτσιρίκα που όλο έμπλεκε, την μπριόζα Μαρία που όλο .. έτρεχε και άλλους πολλούς.
Είχε και guest stars από άλλες γειτονιές. Και κυρίως είχε μία ζεστασιά.
Και ξένος να 'σουνα το νοιωθες αμέσως.
Κι ύστερα ήρθαν οι .. μέλισσες. Άρχισαν να βουήζουν σαν τρελές τριγύρω μέχρι που κάποιοι ξεσπιτώθηκαν κι άλλοι δώσαν τα καλύβια τους ...αντιπαροχή.
Επιστρέφοντας που και που στον τόπο του "εγκλήματος" -όπως κάθε ένοχος-τρομάζω να τον αναγνωρίσω πια. Χλιδάτες πολυκατοικίες υψώθηκαν παντού κι η θέα λιγόστευσε. Όπως κι η ζεστασιά.
Παρασυρμένη από το κλίμα των ημερών βουτάω μία πέτρα και στοχεύω τα τζάμια τους.
Αν εξοστρακιστεί (το συνηθίζουν τα εν πτήση αντικείμενα εσχάτως) θα φτάσει στον Αθήναιο, στον Χοιροβοσκό, στον Πετεφρή, στον Thas, στον Μπερεκέτη, στον Πιτσιρίκο, στην Ελληνίδα, στον Μπαμπάκη, στην Καπετάνισσα, στον Δαβαράκη, στον Άνεμο, στον Dark Angel, στην Θαλασσομπερδεμένη, στον Θάνο, στον Φοίβο, στην Citronella, στον Κουκουζέλη, στον Μάυρο Γάτο, στον Nuwanda, στον Ροϊδη, στον Padrazo, στην Composition Doll, στην Κουρούνα, στην Λουίζα Κορνάρου, στον γέροντα Χριστόφορο, στον Ζούρη, στον Βαγγέλακα κι ένα σωρό ακόμη άλλους, που ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην είναι πολλοί.
Πάνω της έγραψα "Χρόνια Καλά" (τα "πολλά" είναι άχρηστα) και την ορμήνεψα να σας πει κι ένα τραγούδι. Μιλάνε οι πέτρες? θα μου πεις ... Μωρέ, μόνο οι πέτρες μιλάνε στις μέρες μας. Και λένε όσα αγάπησα το 2008....
Permalink για το "Κερνάω εγώ ..."
Είχε και guest stars από άλλες γειτονιές. Και κυρίως είχε μία ζεστασιά.
Και ξένος να 'σουνα το νοιωθες αμέσως.
Κι ύστερα ήρθαν οι .. μέλισσες. Άρχισαν να βουήζουν σαν τρελές τριγύρω μέχρι που κάποιοι ξεσπιτώθηκαν κι άλλοι δώσαν τα καλύβια τους ...αντιπαροχή.
Επιστρέφοντας που και που στον τόπο του "εγκλήματος" -όπως κάθε ένοχος-τρομάζω να τον αναγνωρίσω πια. Χλιδάτες πολυκατοικίες υψώθηκαν παντού κι η θέα λιγόστευσε. Όπως κι η ζεστασιά.
Παρασυρμένη από το κλίμα των ημερών βουτάω μία πέτρα και στοχεύω τα τζάμια τους.
Αν εξοστρακιστεί (το συνηθίζουν τα εν πτήση αντικείμενα εσχάτως) θα φτάσει στον Αθήναιο, στον Χοιροβοσκό, στον Πετεφρή, στον Thas, στον Μπερεκέτη, στον Πιτσιρίκο, στην Ελληνίδα, στον Μπαμπάκη, στην Καπετάνισσα, στον Δαβαράκη, στον Άνεμο, στον Dark Angel, στην Θαλασσομπερδεμένη, στον Θάνο, στον Φοίβο, στην Citronella, στον Κουκουζέλη, στον Μάυρο Γάτο, στον Nuwanda, στον Ροϊδη, στον Padrazo, στην Composition Doll, στην Κουρούνα, στην Λουίζα Κορνάρου, στον γέροντα Χριστόφορο, στον Ζούρη, στον Βαγγέλακα κι ένα σωρό ακόμη άλλους, που ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην είναι πολλοί.
Πάνω της έγραψα "Χρόνια Καλά" (τα "πολλά" είναι άχρηστα) και την ορμήνεψα να σας πει κι ένα τραγούδι. Μιλάνε οι πέτρες? θα μου πεις ... Μωρέ, μόνο οι πέτρες μιλάνε στις μέρες μας. Και λένε όσα αγάπησα το 2008....
Permalink για το "Κερνάω εγώ ..."
19 Comments:
Σα νεόφερτη μέλισσα κι εγώ (το blog μου υπάρχει μόλις δύο μήνες) απολογούμαι εκ μέρους του σμήνους για τη βαβούρα που έχουμε προκαλέσει στη blogoγειτονιά. Υπομονή όμως... Οι πολλές μέλισσες απλά ακολούθησαν εμάς τις λίγες και γρήγορα θα πετάξουν μακριά. Όσο για μας που αγαπήσαμε πραγματικά αυτά τα blogoδρομάκια, σας παρακαλούμε, μη μας διώξετε. Κουβαλάμε ποικιλίες γύρης: την άνοιξη θ' ανθίσουν καινούρια πολύχρωμα λουλούδια και μπορεί η γειτονιά να ομορφύνει κι άλλο...
Υ.Γ. Το blog σου είναι το αγαπημένο μου. Μακάρι να έγραφες πιο συχνά.
Ώστε εσύ φταις που ράγισε το τζαμάκι μου :P
Χρόνια καλά, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας. Μόνο αυτό έχει σημασία πια, καλά!
Πολλά φιλιά!
Υ.Γ.1 Όντως μας λείπεις
Υ.Γ.2 Για άλλη μια φορά με τιμάς και σε ευχαριστώ.
Αγαπητή νεοφερμένη
με βάζετε στον πειρασμό να ξανασκεφτώ τις θεωρίες μου περί .. κυψέλης. Ξέρετε, συχνά βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε πως είμαστε το κέντρο του σύμπαντος και οι χώροι που κατοχυρώσαμε μας ανήκουν. Όμως δεν εννοούσα καν αυτό. Όπως κάθετί που μεγαλώνει και εξελίσσεται έτσι κι η γειτονιά μας άλλαξε. Κοιτώντας την μέσα από το πρίσμα των ημερών σκέφτομαι πως ούτε η βαβούρα της δεν θα μπορούσε να με ενοχλήσει αν δεν έβρισκα πως αλλάξαμε μαζί της κι εμείς.
Υ.Γ. Τα καλά λόγια πάντα με ... αμηχανεύουν. Σας ευχαριστώ και μην πτοείστε από την "γκρίνια" μου. Αν εμείς σκουριάσαμε, είναι η σειρά σας :)
Θαλασσομπερδεμένη
Φυσάει πολύ απ' το σπασμένο σου το τζάμι? :))
Γλυκοφιλώ σε
"Κι ύστερα ήρθαν οι .. μέλισσες."
Δεν είναι η πρώτη φορά :)
επάε με τις πέτρες τις αγαπητικές, μωρέ κουζουλάθηκες;
Ιντα κάμεις μωρέ; καμμιά τσικουδιά για ποθαμένους πότε θα πιούμε;
Να είσαι καλά, χρόνια πολλά και ανοιχτή καρδιά (απ’ αυτό έχεις, έ;), υγεία και χαμόγελα και αγκαλιές και χάδια και σκέψεις και πράξεις και ιδέες και αφή και επαφή και όλα τα καλά του κόσμου!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Χρόνια καλά ΚΑΙ πολλά, θυμωμένη μου Άννα!
ΟΙ πολυκατοικίες δεν ακυρώνουν τους μικρούς, γνώριμους, ζεστούς κηπάκους, σαν τον δικό σου. Τους κάνουν πιό δυσεύρετους, αλλα΄και πιό πολύτιμους...
Σ;-))))))
εύστοχες πέτρες για διαλεχτά παράθυρα-βιτρίνες του κόσμου από κείνα τα παλιά με τισ επανωτές λαδομπογιές να τα συντηρούν στο χρόνο.καλέσ πετριέπς?το παίζατε εκείνο το παιχνίδι με τισ πέτρεσ που λοξά σημάδευαν τα ακίνητα νερά στισ λιμνούλες τον παιδικών μασ χρόνων για να αφήνουν πολλαπλούσ επαναλαμβανόμενουσ κύκλους?
κάπωσ έτσι!
νεοφερμένη στα μέρη σας ασάς των παλιών
aπαράδεκτο γράψιμο, δυσανάλογα απρόσεκτο σε σχέση με τις σκέψεις μου για την ανάρτησή σας,
συγχωρέστε με,,,
Adamo
τελικά όλα τα καλά έχουν ήδη ειπωθεί. Σας ευχαριστώ
Χοιροποιμένα μου
έχασες τα μεγάλα γλέντια των ρακοκάζανων αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Έπαε όρεξη υπάρχει πάντα για το .. εβίβα του μακαρίτη :)
Άρη τρισμέγιστε
αγαλλιάζω όποτε σε "συναντώ". Η αφή κι επαφή μας λείπουν. Παρατηρείς πως ασυνείδητα κάνουμε τόπο πια να μην αγγιζόμαστε καν μεταξύ μας? Αν κάτι με παρηγορεί στην επερχόμενη κρίση των αγορών είναι πως ίσως βοηθήσει να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας. Να είσαι πάντα έτσι large κι εσύ κι οι εμπνεύσεις σου.
Γατούλη
σαν συνάντηση παλιών συμμαθητών το νοιώθω, παρ' ότι εκεί δεν πήγα καν, φοβούμενη να "μεγαλώσω¨βλέποντας τα χρόνια μου στους άλλους :)
Αλλά εδώ είναι αλλιώς.
Η ωραιότερη πέτρα που έφαγα, ποτέ στο "δοξαπατρί" (μία λέξη: το δοξαπατρί, του δοξαπατριού)!!!
Τη σηκώνω, τη φιλώ και στη στέλνω πίσω, Ωραία μου!
Χρόνια Καλά!
Χρόνια Καλά για όλους μας, ναι!!!
Μη βαράτε Κυρία μου βραδυάτικα. Τίποτα δε χάθηκε όλα εδώ είναι.
Χρόνια Καλά Γκέρλυ.
Ασπασμούς
Αγαπητή Αννηψιά!
Και μετά;
Φιλώ σε γλυκέ μου σίφουνα!
Evissa
καλώς μας ήρθες. Το "μπλοκοκάλυβο" ανθίσταται πεισματικά στο λευκό αλουμίνιο και προτιμά κουφώματα ξύλου με ξεφτυσμένη λαδομπογιά :)
Νίνα
ωρέ, ζαμάνια το 'χα να ρίξω "πέτρα στο δοξα πατρί" (γενική του δόξας πατριού).
Να μείνετε εδώ. Μου αρκεί να ξέρω πως που και που θα γεμίζω πέτρες τις τσέπες και θα στέκεστε να παριστάνετε τον στόχο. I the παλιοεγωίστρια :)
Δάσκαλε
φταις και δεν το ξέρεις. Το τελευταίο σου φευγιό ήταν καταλύτης. Χαίρομαι που δεν κράτησε. Πάντα κάποια "πιτσιρία" θα χρειάζεται καθοδήγηση :)
Λατρεμένε μου Θείε
το χουμε "χιεσμένο" (με αξάν παρακαλώ) το μετά. Η ζωή παίζεται σε ενεστώτες άντε και .. υπερσυντέλικους.
Αλλά εσύ το ξέρεις :)
Ευχαριστίες και φιλιά! Είμαστε ακόμα στη σκηνή, ζωντανοί, κλπ κλπ που λέει και το τραγούδι. Ε, περίπου που λέει και το τραγούδι.
Πολλές πολλές ευχές, κι όλο καλά να μας φέρει το 2009! :^)
Να είσαι πάντα καλά!
Και καλά σου Χριστούγεννα, μεσ' την τόση μαυρίλα...
Καλή Χρονιά αγαπημένο κορίτσι.
Με μυρουδιές αγαπημένες κι εικόνες που γλυκαίνουν την κουρασμένη μας ματιά.
Να'χεις ομορφιές γύρω και μέσα σου.
Και να τρέξουν ξωπίσω σου φέτος πόθοι και χαρές που σε αγνόησαν τα προηγούμενα χρόνια.
Να σε τυλίξουν και να μείνουν εκεί.
Εντός σου.
Φιλιά Πολλά και ζεστά διότι άργησα πολύ να σου απαντήσω λόγω πολλών οικογενειακών...κλπ. κλπ.
Υγεία κι Ευτυχία στη Νέα Χρονιά!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home