;
Ο καύσωνας στο ... ντιβάνι
Είχαν τα παιδικά μου χρόνια καύσωνες?
Καταλήγω στο συμπέρασμα πως όχι.
Δεν θυμάμαι κανένα τηλεοπτικό αστέρα να βγαίνει στο γυαλί και να μας προειδοποιεί για την θερμότερη μέρα του καλοκαιριού.
Δεν είχε και νόημα άλλωστε.
Ούτε κλιματιστικά είχαμε, ούτε προσήλωση στις ειδήσεις των 8. Μήπως (λέω μήπως) αν πετάξω κλιματιστικό και τηλεόραση θα ζεσταίνομαι λιγότερο?
Ετικέτες Μα-ΐστρος
Permalink για το "Ο καύσωνας στο ... ντιβάνι"
11 Comments:
τοτε ειχαμε ανοιχτες τις πορτες και ημασταν στους αγρους.
Ποσα αμαξια υπηρχανε?
αλλα και ποσες αυλες?
Κάποτε, υπήρχε ένας τοπικός άρχοντας εδώ. Μετά έγινε ευρωβουλευτής. θα πεις, δύο είναι όλοι κι όλοι. Ε ο ένας από τους δύο. Παραμονές δημοτικών εκλογών. Η πόλη στην αιώνια δίψα. Νερό μία φορά την εβδομάδα στο δίκτυο. Και εκείνος στις προεκλογικές δεσμεύσεις του περιέλαβε το εξής αμίμητο: Η λειψυδρία είναι ψυχολογικό πρόβλημα και ως τέτοιο θα αντιμετωπιστεί.
Ο καύσωνας και οι συλλογισμοί μου μου τον θύμισαν. :)
Λοιπόν, την ίδια ερώτηση κάνω κι εγώ στον εαυτό μου τα τελευταία... 20 χρόνια! Μέχρι και την εφηβία μου, στα '70, δεν είχα καταλάβει καύσωνα... Τα καλοκαίρια άκουγα τους μεγαλύτερους όμως να παραπονιούνται διαρκώς. Τώρα παραπονιέμαι κι εγώ. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι τα παιδιά και οι έφηβοι διαθέτουν καλύτερο "βεντιλατέρ", καλύτερη αναπνευστική και καρδιαγγειακή λειτουργία δλδ, κι έτσι το σώμα τους ψύχεται καλύτερα και γρηγορότερα. Ακόμα και τα παχύσαρκα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα απ' τους ενήλικες.
Τσιγάρο στους 40 C όμως, μόνο που το βλέπει κανείς, απορεί!
Χαχα "τσιγάρο στους 40 C". Mε παρακολουθείτε? Το άναψα διαβάζοντάς σας και μου προκαλέσατε ενοχές, αγαπητέ big brother :)
Πέρα από το τηλεοπτικό ξεχείλωμα του καύσωνα που, σαφώς δεν υπήρχε παλαιότερα, γεγονός είναι ότι οι κλιματολογικές συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί.
Ναι, όντως καιγόμαστε περισσότερο, σίγουρα γκρινιάζουμε πολύ, επιστρατεύουμε την τεχνολογία να μας σώσει, μεγεθύνουμε το απλό, το καθημερινό και αισθανόμαστε δέσμιοι πότε των καιρικών συνθηκών, πότε του περιβάλλοντος εν γένει.
Οι αυθεντικές ανάσες δροσιάς έχουν λιγοστέψει. Η σκιερή αγκαλιά του πλάτανου, η στρωματσάδα στις ταράτσες, το τρεχούμενο νερό της πηγής, η ερημική παραλία.
Ναι, να πετάξουμε, τουλάχιστον την τηλεόραση.
Οπησδήποτε!
Ε, το... "Οπησδήποτε", κάντε το οπωσδήποτε!
Πανάκι ανοιχτό και ξεδιπλωμένο στο Αιγαίο Καπετάνισσα μου, μπας και δροσερέψουμε. Οι παραλίες μου καίγονται από τις "γουρουνιές" των ξαναμμένων. Ένα πλεούμενο θα μας σώσει. :)
Τώρα που το λες ούτε κι εγώ θυμάμαι τέτοια κατάσταση!
Τελικά η ζωή όσο πάει και δυσκολεύει. Ή την δυσκολεύουμε μόνοι μας!
Μόλις τώρα ξύπνησα από το χτεσινό φαγοπότι. Τι ήτανε πάλι κι αυτό; Oistrάκο μου, σ'ευχαριστώ πολύ!
Λοιπόν, είχαν τα παιδικά μου χρόνια καύσωνες;
Καταλήγω στο συμπέρασμα πως όχι.
Δεν θυμάμαι κανένα τηλεοπτικό αστέρα να βγαίνει στο γυαλί και να μας προειδοποιεί για την θερμότερη μέρα του καλοκαιριού.
Δεν είχε και νόημα άλλωστε.
Ούτε κλιματιστικά είχαμε, ούτε... γυαλί!
Ακούτε πιτσιρίκια;
Είχαμε ή όχι δεν μπορεί να το πει κανείς με σιγουριά.
Σήμερα το λέει με σιγουριά ο εκφωνητής των ειδήσεων γιατί αφενός πρέπει να γεμίσει τον τηλεοπτικό του χρόνο κι αφετέρου πρέπει να ασχοληθεί με κάτι όταν υπάρχει έλλειψη άλλων ειδήσεων...
Την τηλεόραση πέτα την, το κλιματιστικό κράτα το, έρχεται και χειμώνας και το πετρέλαιο θα φτάσει ποιός ξέρει που...
Μήπως (λέω μήπως) αν πετάξω κλιματιστικό και τηλεόραση θα ζεσταίνομαι λιγότερο?
!!!!!!!!!!!!!!!!
Ανεπανάληπτο! Πέθανα στα γέλια!
Και επιπλέον, εκτός από αστείο, έιναι και απόλυτα αληθινό!!!!!
Σ;)))
Δημοσίευση σχολίου
<< Home