Αγαπημένε μου Θείε
έλαβα το πεσκέσι σου και ξετρελάθηκα από τη χαρά μου. 
Κι επειδή η ανηψούλα σου είναι παιδί με αρχές κι από .. σπίτι, στρώθηκα από το πρωί στην κουζίνα να ετοιμάσω κι εγώ με τη σειρά μου το ρεγάλο σου. Και παιδεύτηκα θειούλη μου, γιατί όπως και να το κάνουμε δεν είμαι δα κι ο Αθηναίος (ξέρεις εκείνος που παίζει τις συνταγές στα δάκτυλα)
ούτε η Βέφα που έχει όλα αυτά τα καταπληκτικά τεντζερέδια στα μαγαζάκια της. Και δεν μοιάζω ούτε στο δακτυλάκι φυσικά του συντοπίτη μου του Μαμαλάκη, που όσο να πεις και καλομάγειρας είναι και καλοφαγάς συνάμα.
Κάτι παλιές συνταγές του σογιού μας βρήκα και πάλεψα να τις αναστήσω. Αλλά τι σε νοιάζουν τώρα εσένα οι συνταγές? Το αποτέλεσμα σε νοιάζει. Τώρα, το γιατί επιμένουμε σε κάτι παραδοσιακές συνταγές, εσύ το ξέρεις ήδη. Κι όποιος δεν το ξέρει ας ρίξει μία ματιά
εδώ. 


Για αρχή θειούλη ετοίμασα ντάκο που ξέρω ότι σ' αρέσει, με φέτα και ντομάτα επάνω. Φέτα ντόπια (κι ας μην κατοχύρωσε ονομασία προέλευσης) από γάλα κι όχι από σκόνες νταμαρίσιες.



 Μανιτάρια με σάλτσα και μία σαλάτα χωριάτικη ( με μπόλικο ελαιόλαδο).  Άσε τα γαλλικά savuar vivre και βάλε το ψωμί άφοβα μέσα. 



Χωρίς χοχλιούς μπουμπουριστούς ξέρω πως δεν θα το θεωρούσες καν τραπέζωμα.



Αλλά και τις σουπιές με τα μάραθα δεν τις ξέχασα.



Αρνί με σταμναγκάθι (που δε σ' αρέσει καθόλου)



Και για το τέλος τσικουδιά με μυζηθροπιτάκια.



Ή άν προτιμάς υπάρχει και πατούδα.



Θειούλη μου, οφτό και αντικρυστό δε βάλαμε, αλλά τώρα στις εκλογές θα σουβλίσουμε μπόλικα (ελπίζω και μπόλικους). Άλλωστε, τι θαρρείς? Γι' αυτό πάνε ακόμη μερικοί και ψηφίζουν. Για τα κοψίδια και το χαβαλέ. Το "κλέφτικο" μοιράζεται στη δεύτερη κατανομή.

Η ανηψιά σου η Σουβλίτσα που την ... σκλάβωσες με τη φιλοτιμία σου.
Σημείωση για τους εκτός "οικογενείας": Ο καλός μου θείος Φοίβος κόπιασε να μου ετοιμάσει τη νέα διακόσμηση στο μπλοκοτσαρδί μου. Τον άφησα να θαλασσοπνίγεται με κάτι κύματα και του πέταξα μόνο ένα χάρτινο καραβάκι. Που να ξεμπλέξει ο ταλαίπωρος? Κι είχε και μένα από δίπλα να λέω σαν κακομαθημένο ανηψούδι "θείο, θέλω αυτό, θέλω και τ' άλλο". Κάποια στιγμή απηύδυσε ο Θείος (γιατί καλός καλός αλλά έχει κι όρια) και με φοβέρισε με κάτι σβουριχτές. 
Τόσο πολύ φοβήθηκα που έτρεξα στην κουζίνα μπας και καλοπιάσω το στομάχι του και ξεχάσει τα νεύρα.
Βρήκε κι ο θείος λοιπόν, την ησυχία του -όσο εγώ τσίκνιζα τα βρισκούμενα- και 'ποτέλειωσε τη διακόσμηση. Άμα έχεις τέτοιο μπάρμπα στην ... Κορώνη πώς να μην γίνεις Τσελεμεντές για χάρη του? Θείε, ειλικρινέστατες ευχαριστίες :)

Permalink για το ""Ετοιμάζω ... τραπέζι μοναχά για πάρτη σου""