Φλερτάρω με την ιδέα να ασχοληθώ με τα τρέχοντα της μπλοκόσφαιρας ή να τα προσπεράσω. Ο Φερνάντο από το πρωί με προτρέπει στο δεύτερο. Κι οι τέσσερις ωδές του στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.

Nα θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα.

Tίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος.

O ίδιος ο έρωτας που νιώθουν

για μας, μας απαιτεί, μας καταπιέζει.



Για να είσαι μεγάλος, να είσαι ακέραιος:

Tίποτε δικό σου να μην υπερβάλλεις ή να μη διαγράφεις.

Nα είσαι όλα σε κάθε πράγμα.

Nα βάζεις όσα είσαι και στο ελάχιστο που κάνεις.



Έτσι σε κάθε λίμνη ολόκληρη η σελήνη

λάμπει, γιατί ζει ψηλά.

Aναρίθμητοι ζουν μέσα μας.

Aν σκέφτομαι ή αν νιώθω, αγνοώ

ποιός μέσα μου σκέφτεται ή νιώθει.



Eίμαι μονάχα ο τόπος

όπου νιώθουν ή σκέφτονται.

Έχω περισσότερες από μια ψυχές.

Yπάρχουν περισσότερα εγώ απ' το ίδιο το εγώ μου.

Yπάρχω ωστόσο, αδιάφορος για όλους.

Tους κάνω να σιωπούν: εγώ μιλάω.


Υ.Γ. Να μιλάς ή να σιωπάς; Ιδού το νέο σαιξπηρικό ερώτημα.

Υ.Γ. 2 Τα ερωτηματικά γεννιούνται εδώ κι οι απαντήσεις αναμένονται στα comments

Permalink για το "Είτε μιλάς, είτε σιωπάς ... η ζωή είναι αλλού"