Την περίμενα αρκετή ώρα στον διάδρομο. Αναλογιζόμουν φουρκισμένα πόσο κυνηγητό χρειάστηκε σε τηλέφωνα και αναβληθέντα ραντεβού μέχρι να οριστεί επιτέλους αυτή η συνέντευξη. Πολυάσχολη γαρ η μανταμίτσα, αλλά εν μέρη δικαιολογημένη ένεκα των ημερών. Και επιτέλους κάνει θριαμβευτική είσοδο!! Σαν σταρ του σινεμά. Με διάφανο νεκλιζέ και σκέρτσο διάχυτο σε κάθε κίνηση. Μου βουτάει χαριτωμένα το χέρι, λέει κάτι συγνώμες στα γρήγορα και με θρονιάζει απέναντί της στο σαλονάκι. Αμήχανα παρατηρώ το διάφανο της ενδυμασίας. "Γυάλινη" εντελώς. Και ξεκινώ με την πρώτη μου αυτή σκέψη:
- Εντυπωσιακές οι ενδυματολογικές προτιμήσεις σας. Σας αρέσει να μας πλανεύετε με .. διαφάνειες?
(Χαμογελάει αυτάρεσκα) Ω μα είστε τόσο αφελείς. Είμαι γυναίκα, μην το ξεχνάτε.
Κι οι γυναίκες ξέρουν να κρύβουν επιμελώς κάθε ατέλεια και να εμφανίζουν
μόνο όσα θα σας τέρψουν. Έχω πολλούς θαυμαστές ξέρετε. Τους σαγηνεύει η ιδέα ότι

μπορεί και να γίνω δική τους. Τους υπόσχομαι ως άλλη .. Πηνελόπη ότι σύντομα

θα διαλέξω μνηστήρα. Στήνονται λοιπόν τριγύρω και περιμένουν.
- Και οι ατέλειες?
Μα ελάτε τώρα. Κανείς δεν υποσχέθηκε αλήθειες. Αλήθειες με 42% ως μέτρο πρόκρισης δεν υπάρχουν. Άλλωστε, κι η τελειότητα είναι μία ουτοπία. Όπως και η απλή αναλογική.
Μ΄αρέσουν οι .. μικρές νοθείες. Το παραδέχομαι. Οι θαυμαστές μου το ξέρουν ήδη.
Είμαι ασταθής. Φλερτάρω με όλους, υποκύπτω σε μερικούς, τους βαριέμαι σύντομα
and life goes on. Αχ και μου αρέσουν τα ακριβά δώρα. Κάνω πολυέξοδη ζωή ξέρετε.
Όσο περισσότερα ξοδέψουν για μένα, τόσο μεγαλώνουν οι πιθανότητες να ανταποκριθώ. Οι καημενούληδες που αδυνατούν, γίνονται τραγικά ευρηματικοί. Αλλά διασκεδάζω στην ιδέα να κρατήσω τα "δώρα" τους για την ώρα και να τους εκθέσω αργότερα.
- Με σοκάρετε. Δεν σας ενοχλεί που δημοσιοποιείτε τέτοιες προθέσεις?
Αφού στο βάθος όλοι κατανοείτε τις προθέσεις μου. Άλλωστε, όλη η ομορφιά εκεί είναι.
Το παιχνίδι έχει σαφείς όρους. Κι οι εμπλεκόμενοι προσέρχονται οικειοθελώς.
Ξέρουν ότι πρέπει να με κολακεύσουν, να μου αφιερώσουν χρόνο και χρήμα και κάποτε

ίσως ανταποκριθώ. Προσέξτε το .. ίσως. Όλο το μυστικό εκεί κρύβεται. Στην αβεβαιότητα. Στην υπόσχεση της πιθανότητας. Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε έχω μία απολύτως ορθολογιστική διάσταση που συνήθως επικρατεί. Επιλέγω με βάση τις ανάγκες μου. Κι άλλοτε χρειάζομαι έναν ισχυρό άντρα δίπλα μου, άλλοτε προτιμώ έναν ματσωμένο, άλλοτε με συγκινεί ένας πονηρούλης κι άλλοτε ένας παντελώς ηλίθιος. Μερικές φορές φλερτάρω

kαι με την ιδέα της ανατροπής. Βαριέμαι τους παλιούς εραστές και μου 'ρχεται να τους

δώσω ένα καλό μάθημα.
Αλλά αυτό είναι δυσάρεστο, ξέρετε. Μετά πρέπει να ξαναρχίσω από την αρχή, αναζητώντας
αντικαταστάτες που αγνοούν τα χούγια μου. Κι όσο να πεις, αυτό έχει ένα ξόδεμα χρόνου. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις το κάνω. Είμαι ασταθής, τι να πω;
- Και σήμερα; Με τι διάθεση ξεκινάτε;
Χμ το σκέφτομαι μέρες. Ξεκινώ με την ίδια ακριβώς διάθεση που έχετε κι εσείς. Και τώρα πρέπει να βιαστώ γιατί η αυλαία ανοίγει και όλοι περιμένουν την παράσταση μου.
Μου χαμογέλασε και κίνησε να φύγει.
- Η δική μου διάθεση είναι ανατρεπτική, της φώναξα καθώς απομακρυνόταν.
Κοντοστάθηκε με κοίταξε και ξαναχαμόγελασε. Πλατύ χαμόγελο. Σχεδόν εγκάρδιο.
Λες; σκέφτηκα. Ή μήπως με κοροϊδεύει;

Permalink για το "Αποκλειστική συνέντευξη με μία ... κάλπη"