Το θυμάμαι σαν να ‘ναι τώρα. Παράξενο πως κάποιες σκηνές αποτυπώνονται αυτούσια στη μνήμη μου. Προσεκτικά διπλωμένο σε μία ξεθωριασμένη πετσέτα. Το φυλούσε ευλαβικά στο βάθος μίας σκαλιστής σερβάντας. Εκείνη τη μέρα ήρθε η κουβέντα στα κειμήλια. Έλεγα πως ό,τι πολύτιμο κληρονόμησα ήταν μόνο κάτι παλιά βιβλία της γιαγιάς κι ένα παλιό περίτεχνο σερβίτσιο της.
Τα μάτια της γέλασαν πονηρά. Με εκείνο το βλέμμα που φώναζε «κάτι σκαρώνω».

- Κειμήλια ε; Στάσου να σου δείξω κάτι.

Έβγαλε ένα μικροσκοπικό κλειδί από την κρυψώνα στο εικονοστάσι. Πάντα μου φαινόταν αστείο που έβαζε τα "πολυτιμότερα" στο εικονοστάσι της. Το πήρε και άνοιξε τη σερβάντα. Κι άρχισε να ψαχουλεύει μέχρι που ανέσυρε εκείνο το "κάτι" τυλιγμένο στην πετσέτα. Το 'βαλε στο τραπέζι μπροστά μου, έτσι μασκαρεμένο.

- Θυμάσαι την αδερφή μου στο Τατόι; Τη Λίτσα; Θυμάσαι που μπαινόβγαινε στα ανάκτορα; Κι όμως δεν τους χώνευε καθόλου η Λίτσα μας. "Τίποτα από όλο αυτό το μεγαλείο δεν τους ανήκει" μου 'λεγε χαμηλόφωνα όποτε πήγαινα να τη δω. "Δικά μας είναι. Δεν είναι δικά τους".

Την κοίταξα παραξενεμένη. Κοίταξα και το κουκουλωμένο αντικείμενο που απίθωσε στο τραπέζι και η περιέργειά μου φούντωσε. Άπλωσα το χέρι να το ξεσκεπάσω. Ξετύλιξα την πετσέτα και είδα ένα πανέμορφο βάζο. Σκούρο μπλε. Κι ολόγυρα του ζωγραφισμένες παραστάσεις με μία πέρδικα, που άλλοτε πετά κι άλλοτε στραταρίζει. Κάθε πινελιά σε χρυσαφί. Υπό κανονικές συνθήκες ήταν απλά ένα όμορφο βάζο.

- Γύρισε το και κοίτα τι γράφει από κάτω, μου είπε.

Το γύρισα. “P.Fab”. Προσπαθούσα να σκεφτώ. Ένα φλασάκι μου ήρθε στο μυαλό αλλά μου φάνηκε απολύτως … παράλογο. Κι άλλωστε δεν θυμόμουν καν το μικρό του όνομα. Πιέρ, Πήτερ, Πέτρος;;;

- Εσύ ξέρεις ποιος είναι ο P. Fab; την ρώτησα.

- Ναι. Αυτός που σκέφτηκες είναι. Και δεν είναι χρυσαφί μπογιά. Είναι "χρυσή" μπογιά. Η Λίτσα το 'ξερε και μου 'πε αν φύγει πρώτη να πάω και να το πάρω για να το κρύψω. Και .. το πήρα.

Δεν έχω ιδέα τι απέγινε κείνο το βάζο. Πριν λίγο καιρό η κυρά Στέλλα πήγε να συναντήσει την αδερφή της. Το θυμήθηκα όμως σήμερα διαβάζοντας αυτό το κείμενο

Σημείωση: Το σωστό όνομα είναι Πήτερ. Το Κάρλ που αναφέρει το δημοσίευμα είναι πατρώνυμο.

Permalink για το "Δημοπρατώντας την μνήμη σαν άλλη περιουσία"