Είναι μερικά τραγούδια που σου ψιθυρίζουν τη μελαγχολία στο αυτί. Σου θυμίζουν τι έχασες και τι ... ξέχασες. Κι αν ένας σύγχρονος στιχουργός έχει αυτή ακριβώς την μαεστρία, τότε δεν είναι άλλος από τον Φίλιππo Πλιάτσικα. Προσωπική απόλυτα υπόθεση -βέβαια- το γούστο και σε ό,τι με αφορά τον Πλιάτσικα τον λάτρεψα στο "Μοναξιά μου όλα" ή "Στις παλιές αγάπες που πάνε στον Παράδεισο" ή ακόμη στο "έπαψες αγάπη να θυμίζεις". Στίχοι και ακούσματα απλά, αληθινά και συνάμα γενναιόδωρα.

Τα τραγούδια του για τους Πυξ Λαξ μας έκαναν να νοσταλγούμε, να ονειρευόμαστε και να επιστρέφουμε σε όσα αγαπήσαμε. Τώρα, δοκιμάζει πιο μοναχικές πορείες. Το "βροχερό ταξί" του κυκλοφόρησε πρόσφατα κι έχει μερικούς εκλεκτούς επιβάτες, όπως η Ελευθερία Αρβανιτάκη και η Αλέκα Κανελλίδου, αλλά πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη εντελώς προσωπική του δουλειά.

Το CD ταιριάζει απόλυτα στις υγρές χειμωνιάτικες νύχτες, καθώς ακούς μέσα τον
ήχο ... της βροχής.

Διάλεξα .. σαν δείγμα γραφής το "Έχω ξεχάσει τ' όνομά μου" που ερμηνεύει με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και το μετέφερα εδώ (πατήστε τον τίτλο).
Αφιερωμένο σε όσους πασχίζουν να το ... ξαναβρούν.

Permalink για το "Φ.Πλιάτσικας: "Έχω ξεχάσει τ' όνομά μου""